Sprawa ze skargi na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie odmowy wydania nakazu udostępnienia danych osobowych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula - Dąbrowska (spr.) Sędzia WSA Andrzej Kołodziej Asesor WSA Janusz Walawski Protokolant Małgorzata Płodzicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi P.K. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] września 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania nakazu udostępnienia danych osobowych 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą z dnia [...] maja 2005 r. nr [...], 2) zasądza od Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych na rzecz P. K. kwotę 200 (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, 3) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie strona 1/9

Decyzją z dnia [...] września 2005 r. nr [...] Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] maja 2005 r. nr [...], którą to decyzją odmówiono P. K. wydania nakazu udostępnienia mu przez Urząd Miasta P. danych osobowych ławników Sądu Rejonowego Pracy w P., wybranych przez Radę Miasta P. w wyniku uchwały podjętej w dniu [...] października 2003 r. (znak[...]), na okres 2004-2007 r.

Jako podstawę rozstrzygnięcia organ wskazał:

a) art. 12 pkt 2 i art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 z późn. zm.),

b) art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy z 6.09. 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.).

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że skarżący podważał ważność uchwały o wyborze ławników podjętej uchwałą Rady Miasta P. w dniu [...] października 2003 r. nr [...] i domagał się od GIODO:

a) wydania nakazu Urzędowi Miasta P. udostępnienia ewidencji ławników,

b) zwrotu kosztów postępowania administracyjnego w kwocie 495,24 zł.

Stwierdził też, że jest organem niewłaściwym do rozstrzygania w przedmiocie dostępu do ewidencji ławników (ich danych osobowych). Wskazał, iż skarżący może uzyskać dostęp do ewidencji ławników w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej (art. 1 tej ustawy), albowiem ewidencja ławników jest integralną częścią uchwały, tj. aktu o charakterze publicznym. Brak swojej właściwości GIODO wywodził z treści art. 18 ust. 3 ustawy o ochronie danych osobowych. Twierdził, iż z treści art. 18 ust. 3 uodo wynika zasada, iż w przypadku, gdy przepisy innych ustaw regulują odrębne wykonywanie czynności, o których mowa w art. 1, stosuje się przepisy tych ustaw, a zatem w rozpatrywanej sprawie zastosowanie winny znaleźć przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej. Brak swojej właściwości GIODO wywodził również z treści art. 12 uodo, który określa jego kompetencje. Twierdził, iż niniejsza sprawa nie mieści się w jego kompetencjach oraz że nie może rozstrzygać kwestii należących do kompetencji innych organów oraz że udostępnienie ewidencji ławników może nastąpić wyłącznie w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej i powinno być oceniane zgodnie z zasadami zawartymi w tejże ustawie.

Odnosząc się do wniosku w przedmiocie zwrotu skarżącemu kosztów postępowania administracyjnego, organ uznał, iż nie zasługuje on na uwzględnienie, albowiem stosownie do art. 22 uodo postępowanie przed GIODO prowadzi się według przepisów kpa, a przepis art. 261 kpa wprowadza zasadę uiszczania należności z tytułu podejmowania i prowadzenia czynności postępowania administracyjnego. Organ wyjaśnił, że może rozstrzygać o kosztach postępowania jedynie w sytuacji, gdy strona nie wpłaciła należności tytułem opłat i kosztów postępowania, które powinny być uiszczane.

Strona 1/9