Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski Sędziowie WSA Sławomir Antoniuk (spr.) WSA Przemysław Szustakiewicz Protokolant Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską - oddala skargę -
Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] września 2009 r. nr PA [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a k.p.a. oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999r. o broni i amunicji (tekst jednolity Dz. U. z 2004r. Nr 52, poz. 525 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Komendanta [...] Policji z dnia [...] lipca 2009r. nr [...] orzekającą o cofnięciu J. P. pozwolenia na broń palną myśliwską do celów łowieckich.
W uzasadnieniu powyższej decyzji Komendant Główny Policji podniósł, iż Komendant [...] Policji wydał decyzję z dnia [...] lipca 2009 r. o cofnięciu wymienionemu pozwolenia na broń palną myśliwską w związku z ustaleniem, że wyrokiem Sądu Rejonowego w W. z dnia [...] czerwca 2006 r. sygn. akt [...] J. P. został skazany za przestępstwo z art. 56 § 2 k.k.s. (uszczuplenie podatku), następnie wyrokiem tego samego Sądu z dnia [...] października 2006 r. sygn. akt [...] został skazany za dwa czyny z art. 77 § 2 k.k.s. (niewpłacenie pobranego podatku) oraz z dnia [...] września 2008 r. sygn. akt [...] ponownie z art. 56 § 2 k.k.s., a wyrokiem Sądu Rejonowego [...] z dnia [...] sierpnia 2006r. sygn. akt [...] za przestępstwo z art. 272 k.k., tj. wyłudzenie poświadczenia nieprawdy. Organ I instancji ustalił ponadto, że przeciwko wymienionemu toczą się postępowania karne o czyny z art. 218 § 1 k.k., tj. przeciwko prawom pracowniczym oraz z art. 284 2 k.k., tj. o przywłaszczenie rzeczy powierzonej. Z powodu wielokrotności karalności za czyny prawem zabronione oraz ze względu na toczące się postępowanie karne o przestępstwo przeciwko mieniu organ I instancji uznał stronę za osobę, w stosunku do której zachodzi uzasadniona obawa, że może użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, co dało podstawę do cofnięcia jej pozwolenia na broń palną myśliwską (oraz sportową, co orzekł odrębną decyzją) w myśl art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji.
J. P. wniósł od tej decyzji odwołanie, w którym odniósł się obszernie do swych spraw karnych. Wyjaśnił, iż były one następstwem trudności finansowych, w które popadł z powodu niewywiązywania się ze zobowiązań przez jego kontrahentów, w tym przedstawicieli instytucji państwowych. Podkreślił, iż skazania ulegną zatarciu za kilka lat, a ponadto wszystkie wskazane wyżej czyny nie wiązały się z użyciem przemocy, bądź stworzeniem zagrożenia związanego z bronią. Dlatego też strona uważa, iż w jej przypadku obawa, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji nie występuje, a tym samym nie ma podstaw do cofnięcia jej pozwolenia na broń myśliwską.
Po przeprowadzeniu postępowania i ponownym rozpatrzeniu niniejszej sprawy, Komendant Główny Policji nie znalazł podstaw do uwzględnienia odwołania. W motywach rozstrzygnięcia z dnia [...] września 2009 r. podniósł, iż stosując wykładnię językową przepisu art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji należało stwierdzić, że uzasadniająca cofnięcie pozwolenia na broń obawa możliwości użycia broni w celu sprzecznym z prawem istnieje w szczególności wobec osób prawomocnie skazanych za przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu albo wobec których chociażby toczy się postępowanie karne o takie przestępstwa. Oznacza to, iż w takim przypadku organy Policji z woli ustawodawcy zobowiązane są cofnąć pozwolenie na broń, i to niezależnie od innych dowodów, nawet świadczących o jego posiadaczu pozytywnie, tj. opinia środowiska lokalnego, łowieckiego czy wieloletnie, zgodne z prawem dysponowanie bronią. Przedmiotową prawidłowość organ I instancji wskazał w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji podkreślając, iż przeciwko J. P. toczy się postępowanie karne o przestępstwo z art. 284 § 2 k.k., a więc o czyn godzący w mienie. Nadto organ ten uwzględnił, że wymieniony popełnił kilka przestępstw skarbowych oraz toczy się przeciwko niemu inne jeszcze postępowanie karne o czyn z art. 218 § k.k. Organ odwoławczy stanowisko organu I instancji w pełni podzielił, wskazując na umyślność wszystkich tych przestępstw, implikującą stwierdzenie, że strona nie może powoływać się na "przypadkowość" ich popełnienia. Trudno bowiem kłopotami natury finansowej tłumaczyć chociażby niezgodne z prawdą oświadczenia składane przed notariuszem co do ewentualnych obciążeń nieruchomości. Sąd orzekający w tej sprawie karnej uznał argumentację strony za przewrotną, stwierdzając iż działała ona z góry powziętym zamiarem. Organ stwierdził, że osoba mająca "liczne kłopoty z prawem" nie może zachować pozwolenia na broń, i to niezależnie od faktu, iż żadne z przestępstw, które popełniła lub którego popełnienie jej zarzucono nie było związane z używaniem broni. Ustawodawca w art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji nie ustanowił bowiem warunku, zgodnie z którym cofnięcie pozwolenia na broń byłoby dopuszczalne wyłącznie w przypadku użycia jej do popełnienia przestępstwa.