Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska (spr.), Sędziowie WSA Jacek Fronczyk, Przemysław Szustakiewicz, Protokolant specjalista Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2011 r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w W. z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji, 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
Decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 85, art. 86, art. 90 i art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 ze zm.), Dyrektor Aresztu Śledczego [...] stwierdził brak uprawnień M. M. do otrzymania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego.
W uzasadnieniu decyzji organ podał, że M. M. w dniu 29 kwietnia 2010 r. zwrócił się do Dyrektora Aresztu Śledczego w [...] z wnioskiem o udzielenie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. M. M. w dniu 25 września 1987 r. na mocy aktu notarialnego (Repertorium [...]) stał się właścicielem budynku mieszkalnego na nieruchomości stanowiącej część działki oznaczonej nr ewidencyjnym [...] w miejscowości [...], gmina [...]. Budynek ten nie spełnił normy powierzchni mieszkalnej dla osób uprawnionych. Organ wskazał, że M. M. przedstawił decyzję z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] zatwierdzającą projekt budowlany i pozwolenie na nadbudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, wydaną przez Starostwo Powiatowe w [...].
Organ powołując się na art. 90 ustawy o Służbie Więziennej stwierdził, że M. M. nie przysługuje uprawnienie do otrzymywania pomocy finansowej.
M. M. odwołał się od tej decyzji do Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w [...] wnosząc o jej uchylenie i wskazując, że podjął starania o uzyskanie lokalu mieszkalnego poprzez rozbudowę domu jednorodzinnego, o powierzchni 34,4 m2, w którym mieszka z żoną i czwórką uczących się dzieci. Podał też, że złożył udokumentowany pisemny wniosek o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości "w sprawie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego dla funkcjonariuszy Służby Więziennej na uzyskanie lokalu mieszkalnego z dnia 24 czerwca 2003 r."
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w [...] decyzją z dnia [...] września 2010 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, art. 171, art. 184 oraz art. 268 ust. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523), po rozpatrzeniu odwołania M. M. od decyzji z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...], utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że M. M. jest funkcjonariuszem Aresztu Śledczego w [...], w służbie stałej od dnia 1 września 1988 r. oraz, że złożył on wniosek o przyznanie pomocy finansowej z przeznaczeniem na rozbudowę lokalu mieszkalnego, będącego jego własnością w miejscowości [...]. Organ odwoławczy powołując się na art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej wskazał, że ustawodawca nie przewidział jako celu, na który może zostać udzielona pomoc finansowa, rozbudowy domu jednorodzinnego.
Decyzja ta stała się przedmiotem skargi M. M. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wniósł o jej uchylenie oraz zasądzenie od organu na jego rzecz kosztów postępowania wg norm przepisanych. W uzasadnieniu skargi M. M. zarzucił naruszenie art. 184 ustawy o Służbie Więziennej, poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na kategorycznym wskazaniu, iż ustawodawca nie przewidział, jako celu, na który może zostać udzielona pomoc finansowa, rozbudowa domu jednorodzinnego. Wskazał również, że po dokonaniu rozbudowy domu już istniejącego uzyska samodzielny lokal mieszkalny mogący stanowić odrębną nieruchomość.