Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska, Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung, Sędzia WSA Janusz Walawski (spr.), Protokolant Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi GmbH na decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia na nabywanie, przechowywanie lub używanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego oddala skargę
Przedsiębiorstwo, G., działając przez pełnomocnika w dniu 4 marca 2009 r. złożyło do Wojewody [...] wniosek o wydanie pozwolenia na nabywanie, przechowywanie lub używanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.
Powyżej określony organ, działając na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) - dalej Kpa, w dniu [...] kwietnia 2009 r. wydał decyzję nr [...], którą umorzył postępowanie w przedmiocie złożonego wniosku.
W uzasadnieniu organ podał m. in., że Przedsiębiorstwo "jest osobą zagraniczną w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), tj. osoba prawną posiadająca siedzibę zagranicą". Ustawa z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007 z późn. zm.), wykluczyła możliwość jej stosowania do takich podmiotów. Oznacza to, że brak jest podstawy materialno - prawnej do merytorycznego rozpatrzenia i załatwienia wniosku z uwagi na jego bezprzedmiotowość.
Minister Gospodarki, po rozpatrzeniu odwołania, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 104 § 1 Kpa uchylił w całości powyżej określoną decyzję i odmówił Przedsiębiorstwu udzielenia pozwolenia w przedmiocie złożonego wniosku.
Organ odwoławczy w uzasadnieniu decyzji podał, co następuje:
Przedsiębiorstwo, w przedmiotowym wniosku nie sprecyzowało, że nabyte materiały wybuchowe będzie używać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W odwołaniu podaje jednak, że usługi związane z wykorzystaniem materiałów wybuchowych zamierza wykonywać także na tym terytorium.
Ustawa o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego w art. 2 ust. 1 i 2 stanowi, że przepisy ustawy stosuje się do przedsiębiorców i jednostek naukowych, z wyłączeniem jednostek naukowych będących jednostkami organizacyjnymi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej albo Policji. Przepisy ustawy stosuje się także do osób zagranicznych i przedsiębiorców zagranicznych z zakresie przemieszczania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.
Nie ulega zatem wątpliwości, że tą ustawą pozwolenia mogą być wydawane podmiotom wymienionym w art. 2 ust. 1 powołanej ustawy, a w szczególności przedsiębiorcom. Zatem obywatele polscy pragnący uzyskać przedmiotowe pozwolenie muszą legitymować się statusem określonym w tej ustawie, tj. statusem przedsiębiorcy lub jednostki naukowej. Podmiotom nie posiadającym takiego statusu, pozwolenie nie może być wydane. Oznacza to, że ani obywatel polski, ani osoba zagraniczna, nie spełniający warunku bycia przedsiębiorcą lub jednostka naukowa w rozumieniu obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie mogą uzyskać wspomnianego pozwolenia. Dopiero po uzyskaniu statusu przedsiębiorcy, np. poprzez zarejestrowanie na terytorium RP oddziału, podmiot taki jest uprawniony do ubiegania się o wydanie przedmiotowego pozwolenia. Jeśli spełni pozostałe warunki określone w powołanej ustawie, to pozwolenie zostanie mu wydane.