Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Asesor WSA - Karolina Kisielewicz Sędzia WSA - Janusz Walawski Protokolant Referent stażysta - Joanna Mazur po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi L. S. na decyzję Centralnej Komisji Lekarskiej z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania - uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną w nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji -
Dyrektor Aresztu Śledczego w [...] skierował w dniu [...] sierpnia 2016 r. L. S. do Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej w [...] w celu ustalenia procentowego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem pozostającym w związku ze szczególnymi warunkami służby.
[...] Rejonowa Komisja Lekarska podległa ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w [...], decyzją z dnia [...] października 2017 r. nr [...], działając na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. w zw. z art. 4 ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1822 ze zm.), umorzyła postępowanie w całości. W uzasadnieniu wskazała, że w protokole powypadkowym z dnia [...] sierpnia 2016 r. został opisany wypadek w czasie służby skarżącego, który schylił się po klucze lekko uderzając się o półkę szafy w twarz. W dniu urazu [...] kwietnia 2016 r. specjalista chorób oczu ze Szpitalnego Oddziału Ratunkowego w [...] rozpoznał przedarcie z otworem siatkówki oka lewego z trakcją (pociąganiem) siatkówki w okolicy przedarcia u osoby z krótkowzrocznością obu oczu podlegającą korekcie za pomocą szkieł sferycznych o mocy 5,5 dioptrii. W karcie informacyjnej z zebranego od chorego wywiadu lekarz umieścił adnotację: uraz (-) oznaczającą, iż rozpoznane schorzenie nie było poprzedzone urazem. Krótkowzroczność, zwłaszcza > 4,0 dioptrii jest schorzeniem narządu wzroku, polegającym na osiowym wydłużeniu gałki ocznej, co powoduje pociąganie (trakcję) siatkówki przez elementy wewnętrzne gałki ocznej (ciało szkliste) i skutkuje rozrzedzeniem siatkówki w wyniku jej rozciągnięcia, a często samoistnym przedziurawieniem z wytworzeniem otworu. Opisana w badaniu okulistycznym w dniu [...] kwietnia 2016 r. trakcja na siatkówkę, na godzinie 11 (SOR [...] Szpitala [...]) wskazuje na powyższy idiopatyczny (samoistny) mechanizm powstania ubytku w siatkówce, a zatem spowodowany wewnętrznym stanem chorobowym organizmu - znaczną krótkowzrocznością. Zatem opisane zdarzenie nie spełnia wymogów definicji wypadku zawartych w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą (Dz. U. z 2014 r. poz. 616), bowiem za wypadek uważa się nagle zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło podczas: wykonywania lub w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych. Przez uraz należy rozumieć uszkodzenie tkanek ciała lub narządów wskutek działania czynnika zewnętrznego. Sąd Najwyższy w wyroku 11 września 2014 r. sygn. akt II UK 593/13 stwierdził, że: "wypadek może być spowodowany każdym czynnikiem nie wykluczając działań samego poszkodowanego z wyłączeniem jednak jego cech psychofizycznych mogących stanowić wewnętrzną przyczynę szkody, określanych jako podatność na zachorowanie, lub istnienie samoistnego schorzenia. Zewnętrzność przyczyny wypadku jednolicie została sprowadzona do warunku pochodzenia spoza organizmu pracownika". Tymczasem w rozpoznawanej sprawie za przyczynę wewnętrzną szkody należy uznać samoistne schorzenie - krótkowzroczność, powodującą opisane zmiany budowy gałek ocznych stwarzające podatność na zachorowanie, tj. rozrzedzenie siatkówki, przedarcia i otwory w siatkówce. Wspomniany brak urazu stwierdzony przez lekarza na podstawie zebranego od pacjenta wywiadu w Izbie Przyjęć Szpitalnego Oddziału Ratunkowego w [...] w dniu ujawnienia się wady ([...].04.2016 r.), jest dodatkowym czynnikiem potwierdzającym samoistny, chorobowy charakter zmian w narządzie wzroku skarżącego, a zatem należało umorzyć postępowanie w sprawie na podstawie art. 105 § 1 k.p.a., uznając je za bezprzedmiotowe.