Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Anna Mierzejewska (sprawozdawca) Sędzia WSA Ewa Grochowska-Jung Sędzia WSA Sławomir Antoniuk Protokolant referent stażysta Katarzyna Skurzyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2013 r. sprawy ze skargi T. H. na decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odwołania ze stanowiska rektora - oddala skargę -
Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2012 r., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz art. 38 ust. 5 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572), na skutek wniosku T. H. o ponowne rozpatrzenie sprawy odwołania ze stanowiska Rektora [...] w G. utrzymał w mocy decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...], odwołującą z dniem [...] sierpnia 2010 r. [...] T. H. ze stanowiska Rektora [...] w G., w związku z rażącym naruszeniem prawa.
W uzasadnieniu decyzji organ podał, że pismem z dnia [...] lipca 2010 r. (znak: [...]) Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego odwołał T. H. z dniem [...] sierpnia 2010 r., ze stanowiska Rektora [...] w G. (dalej "[...]") - w związku z rażącym naruszeniem prawa (art. 38 ust. 5 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, zwanej dalej "ustawą"). W dniu 6 sierpnia 2010 r. wpłynął, złożony w trybie art. 127 § 3 Kpa, wniosek T. H. o ponowne rozpoznanie sprawy odwołania go z ww. stanowiska. Postanowieniem z dnia [...] września 2010 r. Minister stwierdził niedopuszczalność wniesienia środka odwoławczego, z uwagi na brak przymiotu decyzji administracyjnej w rozstrzygnięciu Ministra o odwołaniu ze stanowiska rektora. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 czerwca 2011 r. (sygn. akt II SA/Wa 40/11) uchylił powyższe postanowienie, stwierdzając, że odwołanie rektora uczelni wyższej przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego następuje w formie decyzji administracyjnej. Zatem skarżący był uprawniony do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją odwołującą go ze stanowiska, a Minister, na skutek tego wniosku, był zobowiązany do ponownego rozpoznania sprawy. Pogląd ten podzielił także Naczelny Sąd Administracjiny w uzasadnieniu wyroku z dnia 20 stycznia 2012 r. (sygn. akt I OSK 2028/11), którym oddalił skargę kasacyjną Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego od ww. wyroku sądu I instancji.
Mając na uwadze wytyczne Sądu co do charakteru kwestionowanego rozstrzygnięcia, Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego stwierdził nastepnie, że T. H. został wybrany na stanowisko Rektora [...] na czteroletnią kadencję od [...] września 2008 r. Podejmowane przez niego działania wywoływały w środowisku akademickim wiele wątpliwości, skutkując z czasem protestem znacznej większości pracowników oraz studentów [...]. Od czerwca 2009 r. w uczelni narastał konflikt, o którym Minister był informowany w kierowanych do niego skargach, dotyczących działań i decyzji Rektora. Szczególne zaniepokojenie organu nadzoru budziły informacje o całkowitym zaniku współdziałania pomiędzy Rektorem a pozostałymi jednoosobowymi i kolegialnymi organami Uczelni, co mogło zagrażać prawidłowemu funkcjonowaniu [...]. W samej Uczelni podjęte zostały dwie próby odwołania Rektora z pełnionej funkcji, w trybie określonym w art. 78 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, zakończone niepowodzeniem z uwagi na brak wymaganej większości kwalifikowanej, niezbędnej do ważności uchwały właściwego organu uczelni. Także nieskuteczne były działania mediacyjne, podejmowane przez Ministra w celu znalezienia rozwiązań w trybie działań wewnątrzuczelnianych.