Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Grochowska-Jung, Sędziowie WSA Ewa Pisula-Dąbrowska, Adam Lipiński (spr.), Protokolant: Łukasz Pilip, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2005 r. sprawy ze skargi C.W. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...]w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku 1. uchyla decyzję i decyzję ją poprzedzającą, 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości
Małżonkowie E. i C. W. przebywali w Domu Pomocy Społecznej w S. Jedynym ich źródłem dochodu była emerytura kombatancka przyznana E.W. w 1984 roku na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów (Dz. U. Nr 16, poz. 122).
Decyzją z dnia [...] maja 2004 r. Dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w S. zwolnił C.W. z odpłatności za pobyt w Domu Pomocy Społecznej w okresie od 1 maja 2004 r. do 30 kwietnia 2005 r.
W dniu [...] listopada 2004 r. zmarł E.W.
C.W. urodziła się w dniu [...] października 1915 r. Nie posiada żadnych dochodów, ani własnych uprawnień do renty albo emerytury. Jest osobą samotną. Po śmierci męża, zwróciła się do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o przyznanie jej w drodze wyjątku renty rodzinnej po zmarłym mężu, który pobierał emeryturę kombatancką.
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] kwietnia 2005 r. odmówił przyznania świadczenia. Decyzję uzasadniał treścią przepisu art. 16 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r., Nr 42, poz. 371), który przyznanie świadczenia uzależnia między innymi od braku po stronie żądającego niezbędnych środków utrzymania. W ocenie organu, skoro C.W. została zwolniona z odpłatności za pobyt w Domu Pomocy Społecznej, to nie można uznać jej za osobę pozbawioną niezbędnych środków utrzymania.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy C.W. przyznała, że Dom Pomocy Społecznej zapewnia jej całodobowa opiekę, jednakże każdy człowiek pragnie posiadać swoje źródło dochodu, które mógłby przeznaczać na zaspokojenie swoich osobistych potrzeb. Pozbawienie jej dochodu, otrzymywanego przez męża, spowodowało, że nie będzie mogła w dużej mierze zaspokoić swoich potrzeb życiowych.
Ponownie rozpatrując sprawę Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] czerwca 2005 r. utrzymał zaskarżona decyzję w mocy, podtrzymując w całości zawartą w niej argumentację.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie C.W. wskazała na swoją sytuację życiową i ponowiła zarzuty zawarte we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Organ wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując dotychczasową argumentację.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Stosownie do treści art. 13 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona, czyli w tej sprawie - Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.