Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula - Dąbrowska (spr.), Sędziowie WSA Stanisław Marek Pietras, Sławomir Antoniuk, Protokolant specjalista Aleksandra Weiher, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi H. P. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia nakazu mieszkaniowego - oddala skargę -
Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej decyzją z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm.), dalej jako kpa, utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w [...] z dnia [...] maja 2015 nr [...], którą to decyzją stwierdzono wygaśnięcie nakazu mieszkaniowego nr 28 z dnia 30 października 1951 r. Komendanta Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego przyznającego H.P. lokal mieszkalny nr [...] przy ul. [...] w [...]. Jako podstawę rozstrzygnięcia organ wskazał art. 162 § 1 pkt 1 i § 3 kpa oraz art. 13 ust. 6 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP (Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367 z późn. zm.).
W motywach uzasadnienia organ podał, że przedmiotowy lokal mieszkalny nr [...] położony w [...] przy ul. [...] został przydzielony H.P. na podstawie nakazu mieszkaniowego nr [...] z dnia [...] października 1951 r. Nakaz uwzględniał trzech członków rodziny. Małżeństwo H.P. i J.P. zostało rozwiązane [...] sierpnia 1980 r. W 1983 roku H.P. wymeldował się z tegoż lokalu. W lokalu pozostała była żona J.P. , która zawarła nowy związek małżeński z C.N. Organ w dniu [...] maja 1987 r. wyraził zgodę na zameldowanie C.N., który zmarł w dniu [...] grudnia 1991 r. J.N. zmarła w dniu [...] sierpnia 2013 r.
W dniu 25 lutego 2014 r. do organu wpłynęło pismo H.P. z dnia 19 lutego 2014 r., w którym wnioskował o przeznaczenie przedmiotowego lokalu do sprzedaży i przyznania mu prawa pierwszeństwa do jego nabycia. Organ ustalił, że wnioskodawca wymeldował się z przedmiotowego lokalu w 1983 roku. Wyprowadzka nastąpiła dobrowolnie, ponadto że w 1983 roku zakończył on budowę domu jednorodzinnego w [...] (powiat [...]).
W tej sytuacji organ uznał za bezprzedmiotowy nakaz mieszkaniowy Komendanta Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego nr [...] z dnia [...] października 1951 r., który przyznawał H.P. lokal mieszkalny nr [...] przy ul. [...] w [...]. Organ stwierdził, że szeroko pojęty interes społeczny przemawia za uznaniem, że prawo H.P. do przedmiotowego lokalu wygasło.
Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi H.P. do tutejszego Sądu.
Kwestionując zasadność skarżonej decyzji, skarżący poniósł, że jest ona dla niego krzywdząca. Twierdził, że przedmiotowy lokal nadal jest użytkowany zarówno przez niego, jak i jego córkę - K. G.. Wskazywał, że jego centrum życiowe znajdowało się i znajduje przy ul. [...] w [...]. Wywodził, że nakaz mieszkaniowy z 1951 r. nigdy wcześniej nie został cofnięty, a jego uchylenie po 64 latach jest niezrozumiałe i krzywdzące. Wniósł o utrzymanie w mocy nakazu mieszkaniowego z dnia [...] października 1951 r., który przyznawał mu prawo do przedmiotowego lokalu.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podkreślając, że prawo do przedmiotowego lokalu zostało przyznane byłej małżonce skarżącego. Trwałe i dobrowolne opuszczenie przez skarżącego lokalu, potwierdzone wymeldowaniem w 1983 roku, spowodowało, że przydział z 1951 roku utracił cel, dla którego został wydany.