Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Góraj, Sędziowie WSA Stanisław Marek Pietras, Danuta Kania (spr.), Protokolant, starszy referent Agnieszka Fidor, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2019 r. sprawy ze skargi P. K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę
Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest skarga P. K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej nr [...] z [...] lipca 2018r., w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji tego organu nr [...] z [...] września 2014 r. w sprawie odmowy przyznania wymienionemu wojskowej renty rodzinnej w drodze wyjątku.
Skarga została złożona w następującym stanie faktycznym sprawy:
W okresie do [...] października 2008 r. P. K. (dalej: "skarżący", "wnioskodawca") miał przyznane prawo do wojskowej renty rodzinnej po zmarłym ojcu. Świadczenie to było wypłacane do ukończenia przez ww. wieku 25 lat w związku z kontynuowaniem nauki (skarżący ukończył studia [...] października 2008 r.).
Decyzją nr [...] z [...] września 2008 r. Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego odmówił skarżącemu przyznania prawa do wojskowej renty rodzinnej z tytułu inwalidztwa.
Wnioskiem z [...] maja 2013 r. skarżący wystąpił do Ministra Obrony Narodowej (zwany dalej: Minister, organ) o przyznanie mu wojskowej renty rodzinnej w drodze wyjątku.
Decyzją nr [...] z [...] maja 2014 r. Minister odmówił wnioskodawcy przyznania wojskowej renty rodzinnej w drodze wyjątku. Następnie po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzją nr [...] z [...] września 2014 r., orzekł o utrzymaniu ww. decyzji własnej w mocy.
Wnioskiem z [...] października 2014 r. skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji nr [...] z [...] września 2014 r. (doręczonej [...] października 2014 r.) oraz decyzji nr [...] z [...] maja 2014 r. (doręczonej [...] czerwca 2014 r.) odmawiającej mu przyznania wojskowej renty rodzinnej w drodze wyjątku. Jako podstawę powyższego wniosku skarżący podał rażące naruszenie: art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2013 r. poz. 666 ze zm.), dalej: u.z.e.ż.z., poprzez błędną wykładnię, a w konsekwencji brak przeprowadzenia przez Ministra we własnym zakresie postępowania na okoliczność pozbawienia wnioskodawcy prawa do świadczenia w wyniku wystąpienia szczególnych okoliczności, a w konsekwencji przekroczenie granic uznania administracyjnego; art. 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.) dalej: "k.p.a.", poprzez wprowadzenie do art. 8 ust. 1 u.z.e.ż.z. treści pozaustawowej, co w konsekwencji skutkowało bezpodstawnym żądaniem przedstawienia określonych dokumentów oraz poprzez próbę naruszenia tajemnicy lekarskiej zobowiązując wnioskodawcę do ujawnienia treści prawnie chronionych; art. 10 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie, a w konsekwencji uniemożliwienie wnioskodawcy skorzystania z gwarancji ustawowych czynnego udziału w toczącym się postępowaniu; art. 24 § 1 pkt 1 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie, a w konsekwencji brak rozpoznania wniosku o wyłączenie od udziału w postępowaniu Dyrektora Departamentu Spraw Socjalnych; art. 220 k.p.a. w związku z art. 6 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie skutkujące bezpodstawnym żądaniem przedstawienia określonych zaświadczeń przez wnioskodawcę; art. 77 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie, skutkujące usiłowaniem przerzucenia ciężaru dowodowego na skarżącego.