Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Góraj (spr.), Sędziowie WSA Stanisław Marek Pietras, Danuta Kania, Protokolant, starszy referent Agnieszka Fidor, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2019 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie odwołania ze stanowiska oddala skargę
[...] Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej decyzją nr [...] z dnia [...] marca 2018 r. odwołał [...]. M. G. z dniem [...] marca 2018 r. ze stanowiska Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej w [...]. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Jak podniesiono w decyzji, uzgodnienie odwołania ze starostą nastąpiło w trybie art. 12 ust. 3 w związku z art, 13 ust. 3 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej. Powodem przedmiotowego odwołania była utrata zaufania organu powołującego, w szczególności w zakresie rzetelności i bezstronności działań strony w charakterze organu w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Państwowej Straży Pożarnej na obszarze powiatu. Przesłanką w tym zakresie były również ustalenia i wyniki kontroli przeprowadzonej w Komendzie Powiatowej PSP w [...] w dniu [...] listopada 2017 r.
W złożonym odwołaniu [...] M. G. zarzucił wymienionej decyzji:. - błędną wykładnię art. 13 ust. 3 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej poprzez przyjęcie, że uzyskano opinię starosty,
- we wniosku do starosty podano nieprawdziwe informacje, jakoby miał pełną wysługę emerytalną,
- organ nie poinformował strony o wszczęciu postępowania w tej sprawie, ani nie dał możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym (pozbawienie strony możliwości czynnego udziału w sprawie),
- uzasadnienie decyzji jest niezgodne ze stanem faktycznym.
Odwołujący się wniósł o przeprowadzenie dowodu z korespondencji Komendanta Wojewódzkiego PSP i Starosty Powiatowego w [...] w tej sprawie, a także z akt kontroli, o której mowa w decyzji.
Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej rozpoznając odwołanie, decyzją z dnia [...] maja 2018 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu wskazał, ze zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, komendanta powiatowego (miejskiego) PSP odwołuje komendant wojewódzki PSP po zasięgnięciu opinii starosty. Przepis art. 12 ust. 3 stosuje się odpowiednio. Przepis art. 12 ust. 3 ustawy dotyczy odwołania ze stanowiska komendanta wojewódzkiego PSP w sytuacji, gdy brak jest opinii wojewody - wówczas odwołanie takie następuje po upływie 14 dni od dnia przedstawienia wniosku o odwołanie. Taka sytuacja według organu miała miejsce w niniejszej sprawie. Wnioskiem z dnia [...] stycznia 2018 r. [...] Komendant Wojewódzki PSP zwrócił się w tej sprawie do Starosty [...], który nie przedstawił swojej opinii do dnia [...] marca 2018 r. W takiej sytuacji, [...] Komendant Wojewódzki PSP miał prawo wydać decyzję w tej sprawie. W związku z tym zarzut, jakoby organ odwołujący przyjął, że rola starosty jest marginalna, a jego opinia nie ma żadnego znaczenia, nie jest uzasadniony. Organ I instancji postępował zgodnie z zapisami ustawowymi. Tym samym zarzut podniesiony w odwołaniu, że Komendant Wojewódzki PSP utrudnia lub uniemożliwia starości zajęcie stanowiska, nie mógł zostać uwzględniony. Z treści złożonego odwołania wynika, że w wystąpieniu do Starosty [...] o opinię Komendant Wojewódzki PSP podał, że przyczyną odwołania ze stanowiska jest uzyskanie przez strażaka pełnej wysługi emerytalnej. Nie jest to prawdą według organu, ponieważ w tym wystąpieniu jest napisane: "[...] M. G. posiada uprawnienia do emerytury w pełnej wysokości". Przepisy prawne nie znają określeń "pełna wysługa emerytalna" ani "emerytura w pełnej wysokości". Jedynie ustawa o Państwowej Straży Pożarnej wart.. 43 ust. 3 pkt 3 stanowi, że strażaka można zwolnić ze służby w przypadku nabycia prawa do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej. Natomiast art. 18 ust. 1 ustawy 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, stanowi, że kwota emerytury nie może przekroczyć 75% podstawy wymiaru emerytury. Są więc to dwa różne pojęcia. Z akt osobowych [...] M. G. wynika, że rozpoczął on służbę dnia [...] września 1988 r. zatem 30 lat wysługi emerytalnej uzyska w dniu [...] sierpnia 2018 r., obecnie posiada ponad 29 - letnią wysługę emerytalną. Jednak co do zasady, posiada prawo do emerytury w maksymalnej wysokości, ponieważ takie prawo ma po uzyskaniu 29 lat wysługi emerytalnej (40 % za 15 lat służby + 2,6% za 14 lat służby = 76,4 %).