Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędziowie WSA Andrzej Góraj (spr.), Anna Mierzejewska, Protokolant Specjalista Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2010 r. sprawy ze skargi M.M. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego oddala skargę.
M.M. w dniu [...] czerwca 2010 r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję z dnia [...] marca 2010 r. nr [...], dotyczącą odmowy przyznania świadczenia specjalnego.
Do wydania powyższych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym: M.M. zwrócił się z wnioskiem do Prezesa Rady Ministrów z prośbą o przyznanie mu świadczenia specjalnego, zgodnie z art.82 ust.1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z wnioskiem, wraz z żoną są bezdomnymi inwalidami, z winy urzędników państwowych - jak twierdzi skarżący. Zainteresowany wniósł o uznanie jego zasług w pomnażaniu kultury polskiej i przyznanie renty specjalnej. M.M. jest jednym ze spadkobierców po swoim ojcu będącym w czasach powojennych właścicielem największej prywatnej kolekcji dzieł sztuki. Ojciec zainteresowanego zmarł [...] lutego 1972 r. i zgodnie z tym, co twierdzi zainteresowany, tego samego dnia kamienica, w której mieszkał, została otoczona przez milicjantów, po czym została zdeponowała na wniosek Miejskiego Konserwatora Zabytków i trzymano ją w depozycie ponad rok.
Według wnioskodawcy kolekcja ta była zarejestrowana, więc nie było potrzeby umieszczania jej w depozycie państwowym. Wnioskodawca podał dalej, że odwołania i apele spadkobierców pozostawały bez odpowiedzi, zaś dopiero po roku spadkobiercom zaproponowano zwrot części kolekcji w zamian za przekazanie daru dla krakowskiego muzeum, oraz kilku innych instytucji. Zgodnie z tym, co twierdzi M.M., Miejski Konserwator Zabytków zaproponował spadkobiercom zwolnienie z depozytu po przedstawieniu listy przedmiotów stanowiących obiekt zakupu Muzeum Historycznego miasta K., oraz stanowiących dar dla tego muzeum, żądając jednocześnie zwrotu dotychczasowych dokumentów, które w wyniku nowego podziału własnościowego i w oparciu o nowe decyzje zostaną anulowane. W zamian za darowiznę wyrażoną zgodę na zwolnienie państwa M. od podatku od nabycia praw spadkowych.
Następnie, Sąd Powiatowy dla Miasta K. postanowieniem z dnia [...] marca 1972 r. stwierdził o nabyciu spadku po W.M. przez Ma.M., M.M. i Z.M. z d. M., M.S. i małoletniego S.M.. W dniu [...] marca 1972 r. powołano w Muzeum Historycznym m. K.Komisję Odszkodowawczą do wyceny wartości dzieł sztuki z kolekcji po W.M. Pismem z dnia 22 lutego 1973 r. pełnomocnik Ma.M. przekazał do Muzeum Historycznego m. K. informację, iż M.M. cofnął swoją zgodę na sprzedaż kolekcji właśnie Muzeum Historycznemu, natomiast podejmie stosowne pertraktacje z innymi krajowymi muzeami. Z pisma Dyrektora Muzeum Historycznego m. K., S.C. do wnioskodawcy wynika, iż Miejski Konserwator Zabytków w dniu [...] kwietnia 1973 r. wyraził zgodę na zwolnienie z przymusowego depozytu pozostałych przedmiotów wchodzących w skład zbiorów po zmarłym W.M. . Jednocześnie poinformował, iż ostateczne załatwienie formalności związanych z przejęciem darowizny, wykupem zegarów i zwolnieniem z depozytu pozostałych przedmiotów zostanie załatwione w najbliższych dniach.