Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.), Asesor WSA Karolina Kisielewicz, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 listopada 2020 r. sprawy ze skargi T.W. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] listopada 2019 r.nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku dla bezrobotnych uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną w nią w mocy decyzję S. M. z [...] października 2019 roku o odmowie przyznania prawa do zasiłku od dnia [...] sierpnia 2019 roku.
Wojewoda M. (dalej Wojewoda/organ) decyzją z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania pani T. W. (dalej skarżąca) od decyzji Starosty M. (zwanego dalej Starosta/organ I instancji) z dnia [...] października 2019 r., o odmowie przyznania prawa do zasiłku od dnia
7 sierpnia 2019 r., utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
Skarżąca dnia [...] sierpnia 2019 r. została zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w M. M. jako osoba bezrobotna.
Starosta M. decyzją z [...] października 2019 r. orzekł o odmowie przyznania skarżącej prawa do zasiłku dla bezrobotnych od dnia 7 sierpnia 2019 r.
W uzasadnieniu decyzji wskazał, że skarżąca w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji nie legitymuje się łącznym okresem 365 dni uprawniającym do przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
Od tej decyzji skarżąca złożyła odwołanie do Wojewody M., w którym wykazywała, że organ I instancji nie wziął pod uwagę okresów, które powinny być brane pod uwagę, aby wykazać łączny okres 365 dni uprawniający do przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
Wojewoda zaskarżoną decyzją z [...] listopada 2019 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Wskazał, że art 71 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. 2004 nr 99 poz. 1001; dalej ustawa o promocji) określa sytuacje, w których bezrobotnemu przysługuje prawo do zasiłku i ma ono charakter bezwzględnie obowiązujący. Zdaniem organu przepis ten musi być interpretowany i stosowany w sposób ścisły, oraz nie daje administracji publicznej uprawnień do uznaniowego rozstrzygania w zakresie przedmiotowego świadczenia. Z treści art. 71 ust. 1 pkt 2 jednoznacznie wynika, że okres 365 dni uprawniający do przyznania prawa do zasiłku nie musi mieć charakteru ciągłego, dopuszcza się przerwy, ważne jest jedynie, aby zaliczane okresy występowały w czasie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania i po zsumowaniu równe były przynajmniej 365 dniom.
Wskazał, że przeprowadzone postępowanie odwoławcze wykazało, że skarżąca w okresie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień rejestracji w Powiatowym Urzędzie Pracy w M. M., tj. w okresie od 6 lutego
2018 r. do 6 sierpnia 2019 r. nie legitymuje się okresem uprawniającym do przyznania prawa do zasiłku wynoszącym co najmniej 365 dni.
Ustalił, że w okresie:
- od 6 lutego 2018 r., tj. pierwszego dnia 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji, do 30 czerwca 2018 r., czyli przez okres 145 dni, była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy, osiągając minimalne wynagrodzenie za pracę i okres ten został zaliczony do okresu uprawniającego do przyznania prawa do zasiłku;
- od 1 lipca 2018 r. do 22 września 2018 r. oraz od 23 października 2018 r. do 25 listopada 2018 r., czyli przez okres 93 dni, pobierała zasiłek chorobowy z ubezpieczenia chorobowego, i okres ten został zaliczony do okresu uprawniającego do przyznania prawa do zasiłku;