Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska (spr.), Sędziowie WSA Sławomir Antoniuk, WSA Iwona Dąbrowska, Protokolant Agnieszka Kolasa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2009 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie przydziału na czas pełnienia służby lokalu mieszkalnego - oddala skargę -
Komendant Główny Straży Granicznej decyzją z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Komendanta [...] Oddziału Straży Granicznej z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] o przyznaniu A. P., na czas pełnienia służby w Placówce Straży Granicznej [...], lokalu mieszkalnego nr [...] usytuowanego przy ul. [...] w [...].
W motywach uzasadnienia organ podał, że wnioskiem z dnia 14 grudnia 1998 r. A. P. wystąpił o przydział lokalu mieszkalnego położonego w miejscu pełnienia służby bądź w miejscowości pobliskiej, z uwzględnieniem członków rodziny oraz ich uprawnień wynikających z odrębnych przepisów. Komendant [...] Oddziału Straży Granicznej decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. przyznał funkcjonariuszowi wskazany wyżej lokal.
Od powyższego orzeczenia A. P. wniósł odwołanie, przyjmując za podstawę art. 5 ust. 3 - 5 ustawy - Prawo budowlane. Podkreślił, że nie odmawia przyjęcia lokalu, domaga się jednakże umożliwienia mu zapoznania się ze świadectwem charakterystyki energetycznej budynku, w którym znajduje się przydzielone mu mieszkanie.
Utrzymując w mocy decyzję organu I instancji, Komendant Główny Straży Granicznej wskazał, że zgodnie z art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 234, poz. 1997 z późn. zm.), funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej, z uwzględnieniem liczby członków rodziny oraz ich uprawnień wynikających z przepisów odrębnych. Zgodnie natomiast z § 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 2002 r. w sprawie przydziału, opróżniania lokali mieszkalnych i tymczasowych kwater przeznaczonych dla funkcjonariuszy Straży Granicznej oraz norm zaludnienia lokali mieszkalnych (Dz. U. Nr 99, poz. 898 z późn. zm.), funkcjonariuszowi w służbie stałej przydziela się lokal mieszkalny o powierzchni mieszkalnej odpowiadającej liczbie przysługujących mu norm zaludnienia. A. P. jest uprawniony do 4 norm zaludnienia i tym wymogom odpowiada przydzielony mu lokal. Tym samym organ Straży Granicznej w prawidłowy sposób zrealizował przysługujące funkcjonariuszowi na podstawie powyższych przepisów uprawnienie.
Odnosząc się do podstawy prawnej odwołania organ stwierdził, że art. 5 ust. 3-5 Prawa budowlanego formułuje nakaz użytkowania i utrzymania budynku mieszkalnego w sposób zgodny z jego przeznaczeniem oraz wymogami ochrony środowiska naturalnego. Są to więc jedynie wymagania o charakterze ogólnym, chociaż wiążące, to nie mogą być stosowane samodzielnie, lecz tylko ze wskazaniem konkretnej normy szczegółowej. Organ podkreślił, że zgodnie z art. 5 ust. 3 wyżej wskazanej ustawy dla każdego budynku oddawanego do użytkowania winna być ustalona jego charakterystyka energetyczna, określająca wielkość energii wyrażonej w kWh/m-/rok, niezbędnej do zaspokojenia różnych potrzeb związanych z użytkowaniem budynku, a osoba obejmująca budynek lub jego część w użytkowanie powinna mieć zapewnioną możliwość zapoznania się z tą charakterystyką. Jednakże obowiązek udostępnienia najemcy budynku lub lokalu świadectwa charakterystyki energetycznej nie jest treścią samej czynności przydziału lokalu, lecz jedynie jej skutkiem, wynikającym z przepisów prawa i niemającym wpływu na jej ważność.