Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj,, Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj (spr.), Protokolant starszy inspektor sądowy Aneta Ciesielska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi T. N. na decyzję Wojewody Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie statusu osoby bezrobotnej oddala skargę.
1. Decyzją z dnia [...] r., nr [...] Starosta [...], na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a, art. 33 ust. 4 pkt 9 oraz art. 33 ust. 4 ca ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2017 r., poz. 1065 ze zm.) orzekł o utracie przez T. N. (dalej przywoływany jako: "Skarżący") statusu osoby bezrobotnej z dniem [...] r. oraz o nadaniu tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Uzasadniając ww. rozstrzygnięcie Organ wyjaśnił, że Strona pozostawała niezdolna do pracy wskutek choroby przez nieprzerwany okres 90 dni.
2. Skarżący w odwołaniu od opisanej wyżej decyzji podał, że dzień [...] r. jest datą niewłaściwą do nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, a ponadto tak wydana decyzja jest niezgodna z prawem.
3. Wojewoda Z. decyzją z dnia [...] r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję Organu I instancji.
W uzasadnieniu decyzji Organ odwoławczy wskazał, że Skarżący, będąc zarejestrowany jako osoba bezrobotna, przedstawił następujące zaświadczenia o swojej niezdolności do pracy:
- ZUS [...] w okresie [...] - [...];
- ZUS [...] w okresie [...] - [...];
- ZUS [...] w okresie [...] - [...];
- ZUS [...] w okresie [...] - [...];
- ZUS [...] w okresie [...] - [...];
- ZUS [...] w okresie [...] - [...];
- ZUS [...] w okresie [...] - [...];
- ZUS [...] w okresie [...] - [...];
- ZUS [...] w okresie [...] - [...];
- ZUS [...] w okresie [...] - [...].
Łącznie 95 dni niezdolności do pracy. Wojewoda wyjaśnił dalej, że zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ma art. 33 ust. 4 pkt 9 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Zgodnie z tym przepisem, starosta pozbawia statusu osoby bezrobotnej, osobę bezrobotną, która pozostaje niezdolna do pracy wskutek choroby lub przebywania w zakładzie lecznictwa odwykowego przez nieprzerwany okres 90 dni, przy czym za okres nieprzerwany uważa się również okresy niezdolności do pracy wskutek choroby oraz przebywania w zakładzie lecznictwa odwykowego w sytuacji, gdy każda kolejna przerwa między okresami niezdolności do pracy wynosi mniej niż 30 dni kalendarzowych. Pozbawienie statusu bezrobotnego następuje z upływem ostatniego dnia wskazanego okresu 90-dniowego.
Organ podał dalej, że w niniejszej sprawie upływ 90-dni niezdolności do pracy, zapoczątkowanej w dniu [...] r., nastąpił w dniu [...] r., co oznacza, że z dniem [...] r. Strona nie posiadała już uprawnień do bycia osobą bezrobotną w świetle ww. przepisu. Biorąc powyższe pod uwagę to, że Skarżący przedstawił w Urzędzie Pracy zaświadczenia o niezdolności do pracy, których okresy przekraczały sumę 90 dni kalendarzowych, zasadnym było wydanie przez Organ I instancji decyzji o utracie statusu osoby bezrobotnej.
4. Skarżący wniósł skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, wnosząc o jej uchylenie jako wydanej z naruszeniem prawa. W uzasadnieniu skargi opisał bezprawne, w jego ocenie, działania Powiatowego Urzędu Pracy w K..