Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.), Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 listopada 2020 r. sprawy ze skargi E. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] lipca 2020 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 256, ze zm., dalej przywoływanej jako "k.p.a.") w związku z art. 17 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 111, dalej przywoływanej jako "u.ś.r."), na skutek wniesionego odwołania E. P. od decyzji z dnia [...] kwietnia 2020 r., nr [...], wydanej przez Burmistrza [...], odmawiającej świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
Powyższa decyzja została poprzedzona ustaleniem następującego stanu faktycznego i prawnego sprawy.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2020 r. Burmistrz [...] odmówił przyznania E. P. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad małżonkiem - E. P.. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji powodem odmowy przyznania świadczenia uczynił okoliczność pobierania przez stronę od dnia [...] kwietnia 2019 r. rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego. Tym samym doszło do spełnienia się przesłanki negatywnej wymienionej w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r. W ocenie organu niższego stopnia równie doniosłe znaczenie miał fakt, że nie dało się ustalić od kiedy istnieje niepełnosprawność małżonka strony.
W odwołaniu, działając przez pełnomocnika będącego adwokatem, strona decyzji zarzuciła naruszenie prawa materialnego tj. art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r. w związku z art. 32 Konstytucji RP poprzez ich błędną wykładnię i niezastosowanie, co doprowadziło do nieprzyznania świadczenia pielęgnacyjnego przynajmniej w części stanowiącej różnicę między kwotą świadczenia pielęgnacyjnego a rodzicielskim świadczeniem uzupełniającym, uzyskiwanym przez stronę, mimo istnienia wszystkich przesłanek do przyznania świadczenia. Zarzucono także naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a u.ś.r. oraz naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a. Odwołująca się wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i rozstrzygnięcie sprawy co do istoty poprzez ustalenie stronie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad mężem.
W motywach uzasadnienia wymienionej na wstępie decyzji, Kolegium po przytoczeniu przepisów zawartych w art. 17 u.ś.r. wskazało, że zgodnie z nimi, aby otrzymać świadczenie pielęgnacyjne należy spełniać przesłanki wymienione w art. 17 ust. 1 u.ś.r., a ponadto nie mogą zaistnieć przesłanki negatywne zawarte w art. 17 ust. 5 tej ustawy.