Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Sędziowie Sędzia WSA Maria Mysiak (spr.),, Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska, Protokolant Aneta Kukla, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 marca 2011 r. sprawy ze skargi M. S. i B. S. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia oddala skargę.
Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia [...] r., Nr [...], odmówił M. i B. S. wydania zaświadczenia potwierdzającego legalność garażu [...] wybudowanego na działce nr [...] w [...] przy ul. [...] i pozwolenia na użytkowanie.
W uzasadnieniu postanowienia organ I instancji podał, że przedmiotowy garaż jest ewidentną samowolą budowlaną względem, której prawomocnie orzeczono nakaz rozbiórki. Wydanie zaświadczenia potwierdzającego legalność obiektu i potwierdzającego pozwolenie na jego użytkowanie byłoby potwierdzeniem nieprawdy, a zatem zgodnie z art. 217 K.p.a. organ zobowiązany jest do odmowy wydania zaświadczenia.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyli M. i B. S. wnosząc o jego uchylenie i ponowne rozpatrzenie wniosku z dnia [...] r. o wydanie zaświadczenia "o legalności obiektu oraz pozwolenia na użytkowanie".
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 i 219 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), po rozpoznaniu zażalenia, postanowieniem z dnia [...] r., nr [...], utrzymał mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy podał, że decyzją z dnia
[...] r., znak: [...], na podstawie art. 48 ust 1 prawa budowlanego, Inspektor Nadzoru Budowlanego nakazał M. i B. S. rozbiórkę garażu [...], wybudowanego na działce nr [...], bez wymaganego pozwolenia na budowę i niezgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi, tj. w pasie drogowym ul. [...] w [...]. Organ powiatowy uznał bowiem, że legalizacja przedmiotowej samowoli budowlanej jest niemożliwa ze względu na sprzeczność z aktualnym planem zagospodarowania przestrzennego.
Powyższa decyzja utrzymana została w mocy przez Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w dniu [...] r. (znak: [...]), a wyrokiem z dnia [...] r., sygn. akt: [...], Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę M. i B. S. na decyzję organu odwoławczego.
Dalej organ podał, że mimo znacznego upływu czasu M. i B. S. nie przystąpili do wykonania nałożonego na nich obowiązku rozbiórki samowolnie wybudowanego garażu. Wobec czego postanowieniem z dnia [...] r., znak: [...], Inspektor Nadzoru Budowlanego nałożył na nich, na podstawie art. 121 w związku z art. 2 § 1 pkt. 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, grzywnę w celu przymuszenia do wykonania obowiązku, w wysokości [...] zł. Rzeczone postanowienie zostało utrzymane w mocy przez organ odwoławczy i jest ostateczne.
Następnie organ odwoławczy przytoczył treść przepisów z art. 217 § 1 i § 2 K.p.a. i wskazał, że przepisy te nakładają na organy nadzoru budowlanego obowiązek wydawania zaświadczeń, w przypadku zaistnienia określonych przesłanek. Organ administracji publicznej może odmówić wydania zaświadczenia żądanej treści, lub w ogóle zaświadczenia tylko w przypadku nie zaistnienia tychże przesłanek, przy czym zgodnie z art. 219 K.p.a., odmowa wydania zaświadczenia bądź zaświadczenia o treści żądanej przez osobę ubiegającą się o nie, następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.