Rozważając kwestię zasadności przyjętego w uchwale wyłączenia z możliwości skorzystania z ulgi abonamentowej osób zameldowanych na pobyt czasowy zastanowić się również trzeba nad racjonalnością przesłanek uzasadniających odmienne ich traktowanie.
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jednolity: Dz. U z 2001 r., Nr 87, poz. 960 ze zm.) osoba zameldowana na pobyt czasowy i przebywająca w tej samej miejscowości nieprzerwanie dłużej niż 2 miesiące jest obowiązana zameldować się na pobyt stały, chyba że zachodzą okoliczności wskazujące na to, iż pobyt ten nie utracił charakteru pobytu czasowego. Za okoliczności uzasadniające zameldowanie na pobyt czasowy trwający ponad 2 miesiące uważa się w szczególności:
1) wykonywanie pracy poza miejscem pobytu stałego,
2) pobyt związany z kształceniem się, leczeniem, wypoczynkiem lub ze względów rodzinnych,
3) odbywanie czynnej służby wojskowej,
4) pobyt w zakładach karnych i poprawczych, aresztach śledczych, schroniskach dla nieletnich i zakładach wychowawczych.
Należy mieć na uwadze, iż 50% ulga dotyczy wyłącznie zakupu abonamentu sześciomiesięcznego i dwunastomiesięcznego oraz generalną zasadę stanowiącą, że zameldowanie na pobyt czasowy w tej samej miejscowości nie powinno przekraczać okresu dłuższego niż 2 miesiące, poza sytuacjami wyjątkowymi o których wystąpieniu ostatecznie decyduje właściwy organ meldunkowy gminy (art. 8 ust. 2 w/w ustawy). Zatem nawet w sytuacji zachowania, jako warunku do ulgi przy nabywaniu abonamentu o którym mowa w §5 pkt 2 lit. f) i g), przesłanki zameldowania i przyjęcia równouprawnienia zarówno osób zameldowanych na pobyt stały jak i czasowy, przy odpowiednim zredagowaniu treści danego wyrażenia normokształtnego, sytuacje nabycia abonamentu z określoną ulgą byłyby wyjątkowe.
Trudno zaakceptować tezę, że waga interesu, któremu miało służyć zróżnicowanie sytuacji adresatów §5 pkt 4 uchwały stało w odpowiedniej proporcji do wagi interesu podmiotów podobnych, których prawa zostałyby naruszone w wyniku nierównego potraktowania.
Odnosząc się jeszcze do przyjętego przez Radę Miasta założenia, że uprawnionymi do 50% bonifikaty przy nabyciu abonamentu mają być osoby zamieszkałe i zameldowane na terenie strefy płatnego parkowania, za uzasadnione wydaje się również podniesienie trafności użytego zastrzeżenia dotyczącego jednoczesnego spełnienia przesłanek "zamieszkiwania" i "zameldowania" na terenie strefy. Kryterium zgodnie z którym wyodrębnia się obywateli odznaczających się cechą istotną relewantną powinno być łatwe do ustalenia i stosowania (por. orzeczenie TK z 4 lutego 1997 r., P. 4/96). Fakt zameldowania się wynika z prowadzonej ewidencji ludności i dokumentów urzędowych. Problematyczne wydaje się za to ustalenie sposobu w jakim miałaby być ustalana i weryfikowana okoliczność zamieszkiwania danej osoby fizycznej w momencie zakupu abonamentu.