W przypadku skarżącej bezspornym jest, że ukończyła ona 60 lat jak również, że uzyskała prawo do emerytury w wysokości [...] zł od dnia 1 sierpnia 1996 r. oraz [...] zł od dnia 1 września 1996 r. (powyższe potwierdza decyzja ZUS z dnia [...] r., znak: [...]). Nie ulega też wątpliwości, że skoro w 2010 r. 50 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej wynosiło [...] zł, zatem wysokość emerytury nie przekracza wspomnianej kwoty.
W sprawie spornym jest natomiast, czy skarżąca celem uzyskania zwolnienia od opłaty abonamentowej, obowiązana jest przedstawić operatorowi decyzję jednostki organizacyjnej organu emerytalno-rentowego o wysokości emerytury z 2010 r., tj. roku, w którym ubiegała się o zwolnienie z opłat abonamentowych, czy też wystarczającym jest przesłanie odpisu decyzji o przyznaniu prawa do emerytury z dnia 27 sierpnia 1996 r. - zwłaszcza w sytuacji gdy skarżąca świadczenia tego nie pobiera, a zatem jego wysokość nie ulega zmianie.
Zdaniem Sądu należy zgodzić się ze skarżącą, że obowiązujące przepisy nie przewidują obowiązku przedstawiania organowi odcinków emerytury bądź decyzji o jej przyznaniu czy też waloryzacji - aktualnych w roku ubiegania się o zwolnienie z opłat.
Cytowane powyżej przepisy mówią jedynie o decyzji właściwej jednostki organizacyjnej ZUS lub innego organu emerytalno-rentowego o wysokości emerytury, przy czym chodzi tu o ustalone prawo do emerytury nie zaś o emeryturę pobieraną.
Jak słusznie wskazuje skarżąca, uzyskanie przez nią prawa do renty rodzinnej po zmarłym mężu nie pozbawiło jej uprawnienia do emerytury, wobec czego pomimo pobierania renty rodzinnej nadal posiada prawo do emerytury, przyznanej decyzją z dnia [...] r.
Jak wynika z art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 r., poz. 748 z późn. zm.), w razie zbiegu u jednej osoby prawa do kilku świadczeń przewidzianych w ustawie wypłaca się jedno z tych świadczeń - wyższe lub wybrane przez zainteresowanego.
Z uwagi na powyższe, skarżącej wstrzymano wypłatę emerytury i podjęto wypłatę renty rodzinnej (od dnia 1 stycznia 2003 r.) wobec czego nie ma ona możliwości przedstawienia odcinka emerytury za 2010 r. Powyższe, zdaniem Sądu nie może jednak skutkować brakiem uprawnień do zwolnienia z opłat abonamentowych skoro cytowane powyżej przepisy takiego obowiązku nie przewidują.
Należy też zgodzić się ze skarżącą, że jeżeli językowe znaczenie tekstu prawnego jest jasne, wówczas nie ma potrzeby sięgania po inne pozajęzykowe metody wykładni.
Taki właśnie pogląd wyraził Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 28 czerwca 2000 r. (w sprawie K 25/99), wskazując, że "w państwie prawnym interpretator musi zawsze w pierwszym rzędzie brać pod uwagę językowe znaczenie tekstu prawnego. Jeżeli językowe znaczenie tekstu jest jasne, wówczas - zgodnie z zasadą clara non sunt interpretanda - nie ma potrzeby sięgania po inne, pozajęzykowe metody wykładni. W takim wypadku wykładnia pozajęzykowa może jedynie dodatkowo potwierdzać, a więc wzmacniać, wyniki wykładni językowej wykładnią systemową czy funkcjonalną. Podobnie ma się rzecz z wykładnią tekstów prawnych, których sens językowy nie jest jednoznaczny z tego względu, że tekst prawny ma kilka możliwych znaczeń językowych, a wykładnia funkcjonalna (celowościowa) pełni rolę dyrektywy wyboru jednego z możliwych znaczeń językowych. W obu wypadkach interpretator związany jest językowym znaczeniem tekstu prawnego, znaczenie to stanowi zawsze granicę dokonywanej przez niego wykładni. W pewnych szczególnych sytuacjach rola wykładni funkcjonalnej nie będzie jednak ograniczać się wyłącznie do roli dyrektywy wyboru jednego ze znaczeń językowych, ale może tworzyć swoiste, różne od alternatyw językowych, znaczenie tekstu prawnego. Przyjęcie takiego swoistego znaczenia tekstu prawnego, ustalonego na podstawie wykładni funkcjonalnej (celowościowej) będzie prowadziło zawsze do wykładni rozszerzającej lub zwężającej. Również w tym wypadku językowe znaczenie tekstu prawnego stanowi granicę wykładni, w tym sensie, że nie jest dopuszczalne przyjęcie swoistych wyników wykładni funkcjonalnej, jeżeli wykładnia językowa prowadzi do jednoznaczności tekstu prawnego. Nie oznacza to jednakże, że granica wykładni, jaką stanowić może językowe znaczenie tekstu, jest granicą bezwzględną. Oznacza to jedynie, że do przekroczenia tej granicy niezbędne jest silne uzasadnienie aksjologiczne, odwołujące się przede wszystkim do wartości konstytucyjnych (K. Płeszka, Językowe znaczenie tekstu prawnego jako granica wykładni [w:] Filozoficzno-teoretyczne problemy sądowego stosowania prawa, pod red. M. Zirka-Sadowskiego, Łódź 1997, s. 69-77)".