Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Henryk Dolecki, Sędzia NSA Grzegorz Jankowski, Protokolant Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi Spółki A. na zarządzenie pokontrolne Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie sposobu postępowania z olejami odpadowymi I. uchyla zaskarżone zarządzenie, II. zasądza Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska na rzecz skarżącej Spółki A. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska zarządzeniem pokontrolnym z dnia [...], znak: [...], wydanym na podstawie art. 12 ust. 1, pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2007 r., Nr 44, poz. 287 ze zm.) oraz ustaleń kontroli przeprowadzonej w dniach [...] na terenie spółki "A" zarządził przestrzeganie przepisu § 3 ww. rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 4 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu i postępowania z olejami odpadowymi oraz wyznaczył termin przesłania pisemnej informacji o zakresie podjętych działań służących wyeliminowaniu wskazanych w zarządzeniu naruszeń na dzień 30.01.2012 r.
W uzasadnieniu zarządzenia wskazano, że przeprowadzona kontrola wykazała nieprzestrzeganie wymagań dotyczących oznakowania pojemników przeznaczonych do zbierania olejów odpadowych. Stwierdzono, iż na pojemnikach brak było napisu "OLEJ ODPADOWY" oraz informacji o kodach odpadów.
Z treści uzasadnienia wynika dalej, iż Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska, po zapoznaniu się z pismem Spółki z dnia [...] zawierającym zastrzeżenia do protokołu Nr [...], stwierdził ponadto, że ww. zastrzeżenia nie dotyczyły przedmiotu zarządzenia pokontrolnego. Jednocześnie odnosząc się do zastrzeżeń zawartych w powyższym piśmie wyjaśnił, że Spółka "A" eksploatuje instalację z naruszeniem warunków pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza określonych w decyzji znak: [...] z dnia [...], wydanej przez Wojewodę (zmienionej następnie decyzją Marszałka Województwa, znak: [...] z dnia [...], oraz decyzją Marszałka Województwa, znak: [...] z dnia [...]).
Organ zauważył, że pozwolenie na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza w punkcie I.1.2. zatytułowanym "Suszarnia wiórów emitor 109 KP" określa między innymi parametry pracy tego emitora:
- wysokość - 65,30 m;
- średnica wylotu-3,00 m;
- wydatek 400 000 Nm3/h;
- prędkość wylotu gazów 22,63 m/s.
Na podstawie wyników pomiarów przedstawionych przez Spółkę prędkość wylotu gazów z emitora E 109 KP wynosiła [...] m/s (pomiar z dnia [...]) i 12,3 m/s (pomiar z dnia [...]). Wobec powyższego, zdaniem organu, naruszony został warunek zawarty w punkcie I. 1.2 decyzji dotyczący prędkości wylotu gazów z ww. emitora. Stanowi to podstawę do zastosowania art. 351 ust. 1. ustawy Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm.).
Dodatkowo Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska podkreślił, że w ww. piśmie Spółka stwierdziła, iż " ... uzyskanie stałej prędkości spalin na poziomie 22,63 m/s nie jest ani technicznie możliwe, ani też celowe ..." . Wobec powyższego organ stwierdził, że Spółka zmieniła warunki emisji z emitora 109 KP.
Pismem z dnia [...], znak: [...] Spółka wezwała Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska do usunięcia naruszenia prawa polegającego na niedotrzymaniu zapisów art.107 ust. 3 K.p.a.
Uzasadniając wezwanie strona podniosła, że stosownie do treści art. 107 ust. 1 i 3 K.p.a. uzasadnienie powinno zawierać wyłącznie uzasadnienie faktyczne