Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 maja 2013 r. sprawy ze skargi Powiatowego Lekarza Weterynarii na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie czasowego odebrania zwierząt oddala skargę.
Lekarz Weterynarii w dniu [...] na podstawie art. 34 a ust.1 i 2 oraz art. 7 ust. 1 a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U 2003 r. Nr 106 poz. 1002 ze zm.) złożył wniosek do Prezydenta Miasta o czasowe odebranie zwierząt, tj. należących do A. M., utrzymywanych na terenie gospodarstwa. Decyzją z dnia [...] Nr [...] Prezydent Miasta na podstawie art. 105 § 1 K.p.a. po rozpatrzeniu wniosku Lekarza Weterynarii, umorzył postępowanie w sprawie czasowego odebrania zwierząt tj.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że art. 7 ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt przyznaje organowi administracji publicznej prawo podjęcia decyzji o czasowym odebraniu właścicielowi lub opiekunowi zwierzęcia traktowanego w sposób określony w art. 6 ust. 2 tej ustawy, tj. znęcania się nad zwierzętami poprzez świadome dopuszczenie, a w szczególności utrzymywanie zwierząt, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego niechlujstwa oraz w pomieszczeniach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji.
Organ podał, że wyniki kontroli przeprowadzonych przez inspektora WGK UM i powołaną do tego celu komisję w dniach: [...], [...], [...], [...], [...], [...],[...] na terenie gospodarstwa potwierdziły, że warunki utrzymania zwierząt oraz ich stan zdrowotny nie dają podstaw do podjęcia decyzji o ich odebraniu.
W dalszej części uzasadnienia organ wskazał, że w momencie kiedy powstały jednoznaczne warunki dla rozstrzygnięcia sprawy i wydania decyzji administracyjnej okazało się, że w gospodarstwie nie ma zwierząt.
W dniu [...] wpłynęło do Prezydenta Miasta pismo od Lekarza Weterynarii zawiadamiające o odebraniu przez ten organ zwierząt z gospodarstwa A.M. i umieszczeniu ich tymczasowo w innym gospodarstwie.
W związku z powyższym organ ten uznał, iż dalsze prowadzenie postępowania, a zwłaszcza wydanie decyzji w sprawie czasowego odebrania zwierząt stało się bezprzedmiotowe.
Odwołanie od tej decyzji złożył Lekarz Weterynarii wnosząc o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
W uzasadnieniu odwołania strona wskazała, że podstawą wniosku o czasowe odebranie zwierząt ( ) właścicielowi A. M. stanowił przepis art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt, zaś przyczyną jego złożenia były wyniki kontroli przeprowadzonej w gospodarstwie A. M. przez wnioskodawcę. W trakcie tej kontroli, w obecności inspektora weterynaryjnego (lekarza weterynarii), Lekarz Weterynarii stwierdził, że stan zwierząt uzasadnia przypuszczenie, iż ich właściciel w sposób rażący zaniedbał je, co zgodnie z ustawą o ochronie zwierząt kwalifikowane jest jako znęcanie się nad zwierzętami.
Prezydent Miasta wszczął postępowanie na wniosek Lekarza Weterynarii, lecz uznał wniosek za bezzasadny. W ocenie wnioskodawcy takie stanowisko organu nie jest nieuprawnione z uwagi na brak podstawowych ustaleń, w tym: co do okoliczności spadku pogłowia stada.