Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj, Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz (spr.),, Sędzia NSA Elżbieta Makowska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Kukla, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 maja 2015 r. sprawy ze skargi Spółki A. na czynność Prezydenta Miasta z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu I. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności w części dotyczącej odmowy zwrotu nadpłaty za wydanie karty pojazdu o numerze identyfikacyjnym [...] i numerze rejestracyjnym [...], II. stwierdza, że zaskarżona czynność w części opisanej w punkcie I wyroku nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, III. zasądza od Prezydenta Miasta na rzecz Spółki A. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia 11 czerwca 2014 r. P. Spółka skierowanym do Prezydenta Miasta K. wniosła o stwierdzenie uprawnienia zwrotu łącznej kwoty [...]zł za wydanie 2 kart pojazdu dla samochodów zarejestrowanych przez Urząd Miejski w K. [...].
W uzasadnieniu wskazała, że wyrokiem z dnia 17 stycznia 2006 r. (Dz. U. Nr 15, poz. 119) Trybunał Konstytucyjny orzekł, że § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu jest niezgodny z art. 77 ust.4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawa o ruchu drogowym oraz art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Również w ocenie wnioskodawcy przepis § 1 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r., do którego odnosił się wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04 jak również fakt, iż norma prawna wyrażona w § 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 marca 2002 r. w sprawie opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 18, poz. 177) w swej hipotezie określa stan i obowiązek tożsamy z tym, który wynika z § 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310 ze zm.), był niekonstytucyjny i sprzeczny z ustawą od samego początku jego obowiązywania. Podwyższenie opłaty za wydanie karty pojazdu ponad faktyczne koszty jej wytworzenia stanowiło nową daninę publiczną co naruszało przepis art. 217 Konstytucji RP, zgodnie z którym tego rodzaju daniny mogą być nakładane tylko na podstawie ustawy, a nie aktów podustawowych takich jak m.in. rozporządzenia (por. wyrok NSA z 20 grudnia 2012 r., sygn. akt I OSK 2191/12; wyr. WSA w Opolu z 5 czerwca 2012 r. sygn. akt II SA/Op.169/12; wyr. WSA w Opolu z 21 czerwca 2012 r., sygn. akt II SA/Op 174/12; wyr. WSA w Lublinie z 27 marca 2014 r. sygn. akt SA/Lu 890/13).
Ponieważ spółka uiściła na rzecz Urzędu Miejski w K. łączną kwotę [...] zł tytułem opłaty za wydanie kart pojazdu dla w/w pojazdów, to jest powyżej faktycznych kosztów wytworzenia tych kart, należy stwierdzić, iż organ administracji samorządowej pobrał tę opłatę bez stosownej podstawy prawnej, co w konsekwencji prowadzi do niezgodności jego działania z art. 217 i art.92 ust.1 Konstytucji RP oraz art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym.
Mając powyższe na uwadze, w ocenie wnioskodawcy, zasadny jest wniosek o stwierdzenie przez organ samorządowy jego uprawnienia do otrzymania zwrotu części opłaty za wydanie w/w kart pojazdu w kwocie łącznej [...] zł (słownie: [...]). Powyższego zwrotu należy dokonać w terminie 7 dni od otrzymania przedmiotowego wniosku na rachunek bankowy.