Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Joanna Zdrzałka /spr./ Sędziowie WSA Paweł Zaborniak WSA Piotr Godlewski Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2017 r. sprawy ze skargi S. O. na uchwałę Rady Gminy w [..] z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na sprzedaż nieruchomości -skargę oddala-
Uchwałą nr [...] z dnia [...] czerwca 2016 r. Rada Gminy w [...] wyraziła zgodę na sprzedaż w drodze przetargu niezabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków nr 26, o powierzchni 0,0506 ha, położonej w miejscowości [...], stanowiącej własność Gminy [...] (§ 1 uchwały). Wykonanie uchwały powierzono Wójtowi Gminy (§ 2 uchwały).
W podstawie prawnej uchwały organ wskazał art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a) ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 446 z późn. zm.) - dalej: "u.s.g." oraz art. 13 ust. 1 i art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 2147 z późn. zm.) - dalej: "u.g.n.".
Pismem z 1 czerwca 2017 r. SO wezwał Radę Gminy w [...] do usunięcia naruszenia prawa w związku z podjęciem opisanej na wstępie uchwały, jako wydanej z naruszeniem art. 37 ust. 3 u.g.n. Wskazał w nim, że 1.07.1997 r. zawarł z Gminą [...] umowę dzierżawy na działkę nr 26 na 20 lat. W czasie dzierżawy zwracał się do Gminy o wyrażenie zgody na sprzedaż ww. działki w trybie bezprzetargowym.
Następnie, w dniu 25 lipca 2017 r. SO wniósł skargę na wymieniona na wstępie uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, domagając się stwierdzenia jej nieważności oraz zasądzenia kosztów postępowania. Skarżący podniósł, że naruszenia swojego interesu prawnego upatruje w fakcie uniemożliwienia mu nabycia spornej działki w trybie bezprzetargowym przy spełnieniu wszystkich określonych ustawowo przesłanek.
Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie art. 37 ust. 3 u.g.n. poprzez wyrażenie zgody na sprzedaż w drodze przetargu nieruchomości oznaczonej jako działka nr 26 położona w miejscowości [...], podczas gdy nieruchomość ta była dzierżawiona przez skarżącego na podstawie umowy zawartej co najmniej na 10 lat i została przez niego zabudowana na podstawie pozwolenia na budowę, a skarżący wystąpił o sprzedaż przedmiotowej działki w trybie bezprzetargowym. Skarżący podał, że w dniu 13 maja 2016 r. uprawomocniła się decyzja o pozwoleniu na budowę, a w dniu 16 maja 2016 r. budowa obiektu została rozpoczęta. Przed końcem okresu dzierżawy budowa obiektu zostanie ukończona, co w ocenie skarżącego wskazuje na to, że jest to działka zabudowana i w momencie rozwiązywania umowy dzierżawy skarżący spełniał wszystkie przesłanki wskazane w art. 37 ust. 3 u.g.n. Ponadto skarżący podniósł, że wyrażał chęć kupna nieruchomości w trybie bezprzetargowym jeszcze w czasie trwania umowy dzierżawy.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy w [...] wniosła o jej odrzucenie, względnie o oddalenie skargi.
Zdaniem organu skarżący nie wykazał naruszenia jego interesu prawnego zaskarżoną uchwałą. Przepis art. 37 ust. 3 u.g.n. nie nakłada bowiem na radę gminy obowiązku zadysponowania nieruchomością w taki sposób, jaki oczekuje skarżący i nie rodzi po jego stronie roszczenia o zawarcie umowy sprzedaży. Regulacja ta wprowadza jedynie możliwość zwolnienia z obowiązku sprzedaży nieruchomości w drodze przetargu. Ponadto bezwzględnym wymogiem ustawowym objęcia uchwał rady gminy zakresem kognicji sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g. jest, aby zaskarżana uchwała została podjęta w sprawie z zakresu administracji publicznej. Tymczasem uchwały organu stanowiącego gminy stanowiące - jak w opisywanej sprawie - oświadczenie woli organów gminy jako podmiotu prawa cywilnego i podjęte w konkretnej sprawie, nie powinny podlegać kontroli sądu administracyjnego. Uchwała niezawierająca żadnych elementów władztwa publicznego i mająca w zamierzeniu wywołać wyłącznie skutki cywilnoprawne nie jest bowiem w swym charakterze uchwałą z zakresu administracji publicznej. Ponadto, zdaniem organu, za odrzuceniem skargi przemawia fakt, że skarżący wywodzi swój interes prawny ze stosunku dzierżawy, a nie własności.