Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SNSA Jerzy Solarski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 czerwca 2022 r. sprawy ze sprzeciwu K.W. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia 28 kwietnia 2022 r. nr SKO.4111/400/2022 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego -uchyla zaskarżoną decyzję-
Przedmiotem sprzeciwu K.W. (dalej skrócie: "skarżąca") jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie (dalej w skrócie: "SKO") z dnia 28 kwietnia 2022 r. nr SKO.4111/400/2022, uchylająca decyzję Burmistrza [...] (dalej w skrócie: "Burmistrz") z dnia 13 kwietnia 2022 r. nr MGOPS/R/RK/5222/9/22 o odmowie przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.
Stan faktyczny i prawny sprawy ze sprzeciwu od powyższej decyzji przedstawia się następująco.
Po rozpoznaniu wniosku skarżącej o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z koniecznością opieki nad matką H.W., legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, Burmistrz decyzją z dnia 13 kwietnia 2022 r. nr MGOPS/R/RK/5222/9/22 odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia. W uzasadnieniu decyzji Burmistrz stwierdził, że skarżącej nie przysługuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na zaistnienie przesłanki negatywnej z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 615 - dalej w skrócie: "u.ś.r."), albowiem całkowita niezdolność do samodzielnej egzystencji osoby wymagającej opieki nie powstała przed 18 rokiem życia lub w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej przed ukończeniem 25 roku życia. Burmistrz wskazał ponadto, że w sprawie nie zachodzą żadne negatywne przesłanki określone w art. 17 ust. 5 u.ś.r.
Po rozpoznaniu odwołania skarżącej od powyższej decyzji, SKO decyzją z dnia 28 kwietnia 2022 r. nr SKO.4111/400/2022 działając na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 735 z późn. zm. - dalej: "k.p.a.") - uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
W uzasadnieniu decyzji SKO wskazało, że wyrokiem z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13 Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż w zakresie w jakim przepis art. 17 ust. 1b u.ś.r. różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Powołując się na orzeczenia sądów administracyjnych SKO wyjaśniło, że ww. wyrok Trybunału nie spowodował utraty mocy obowiązującej art. 17 ust. 1b u.ś.r., lecz zrodził konieczność takiej wykładni przepisów, aby jej wynik nie był sprzeczny ze stanowiskiem wyrażonym w wyroku Trybunału. Oznacza to, że w stosunku do opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych, których niepełnosprawność powstała nie później niż do ukończenia 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia, art. 17 ust. 1b u.ś.r. jest zgodny z Konstytucją i nie ma przeszkód prawnych do jego stosowania. Natomiast w stosunku do opiekunów osób wymagających opieki, których niepełnosprawność powstała później, kryterium momentu powstania niepełnosprawności, jako uniemożliwiające uzyskanie świadczenia pielęgnacyjnego należy dokonywać z pominięciem tego kryterium.