Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Joanna Zdrzałka Sędziowie WSA Magdalena Józefczyk WSA Paweł Zaborniak /spr./ Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi L. E. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania I. oddala skargę; II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na rzecz adwokata M. K. wynagrodzenie w kwocie 295 zł 20/100 /słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy/ tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym: tytułem wynagrodzenia kwotę 240 zł / słownie : dwieście czterdzieści złotych/ i tytułem 23 % podatku VAT kwotę 55 zł 20/100 / słownie: pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy/.
Przedmiotem skargi L. E. jest postanowienie Wojewody z dnia [...] marca 2013 r., nr [...], o odmowie wszczęcia postępowania administracyjnego.
Zaskarżone rozstrzygnięcie zostało wydane w oparciu o następujące okoliczności faktyczne i prawne: w dniu 18 października 2012 r. L. E. pismem o nr [...] o dacie 18 września 2012 r., zwróciła się do Prezydenta Miasta o ustalenie praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego zakończonego decyzją w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego art. 104 k.p.a., dotyczących czynności meldunkowych w budynku nr [...] przy ul. S. w K. będącym we współwłasności ułamkowej niewydzielonej sądownie. Strona wniosła o zastosowanie przepisów K.p.a oraz o rozpatrzenie jej żądania zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 września 2010 o ewidencji ludności (Dz.U. z dnia 19 listopada 2010 r. Nr 217, poz. 1427).
Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...], Wojewoda uznał zażalenie dotyczące nie załatwienia powyższej sprawy L. E. za uzasadnione i wyznaczył organowi pierwszej instancji dodatkowy termin załatwienia sprawy do dnia 15 marca 2013 r.
Prezydent Miasta postanowieniem z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...], odmówił wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie wydania decyzji o ustalenie praw i obowiązków dotyczących czynności meldunkowych w budynku przy ul. S. [...] w K. oraz o zakazie meldowania osób w przedmiotowym lokalu z uwagi na brak przepisu materialnego do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Wyjaśnił, że ustawa o ewidencji ludności i dowodach osobistych nie daje żadnej podstawy prawnej do wszczęcia postępowania i wydania rozstrzygnięcia zgodnie z żądaniem wnioskodawczyni. Z tej przyczyny organ odmówił wszczęcia postępowania administracyjnego w niniejszej sprawie.
Wojewoda po rozpoznaniu zażalenia utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie Prezydenta Miasta. W uzasadnieniu postanowienia z dnia [...] marca 2013 r. przychylił się do stanowiska organu I instancji, że przepisy ustawy o ewidencji ludności nie daje żadnej podstawy prawnej do wszczęcia postępowania i wydania decyzji o ustalenie praw i obowiązków współwłaściciela budynku przy ul. S. [...] w K. dotyczących czynności meldunkowych. Konieczność dokonania zameldowania nie jest jego zdaniem uzależniona od uregulowania sporów majątkowych. Obowiązek meldunkowy, nie jest też uzależniony od charakteru tytułu prawnego do lokalu zamieszkiwanego przez określone osoby. Ustawa nie uzależnia dopuszczalności zameldowania od posiadania tytułu prawnego do danego lokalu. Przedstawione przy zameldowaniu "potwierdzenie pobytu w lokalu" dokonywane przez właściciela lub inny podmiot dysponujący tytułem prawnym do lokalu, to potwierdzenie okoliczności faktycznej (pobytu w lokalu), a nie potwierdzenia prawa do przebywania danej osoby w lokalu. Wojewoda podał, że potwierdzenie pobytu w lokalu może dokonać jeden ze współwłaścicieli. Gdyby zaś miało ono charakter oświadczenia woli, wówczas, istotnie, powinno być dokonane przez wszystkich (a przynajmniej większości) współwłaścicieli. W przypadku braku porozumienia między nimi spór winien rozstrzygać sąd powszechny (czynności przekraczające zwykły zarząd), a nie organ administracji. Meldunek nie narusza zatem praw współwłaściciela do decydowania o rzeczy wspólnej. Meldunek nie narusza też praw właścicieli czy współwłaścicieli w rozumieniu art. 21 i 64 Konstytucji RP.