Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Marcin Kamiński Sędziowie WSA Piotr Godlewski AWSA Maria Mikolik /spr./ po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 14 grudnia 2021 r. sprawy ze skargi Z. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego - skargę oddala -
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], po rozpatrzeniu odwołania Z. Z. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad dzieckiem.
Jak wynika z akt sprawy, Z. Z. we wniosku z dnia [...] lutego 2021r. zwrócił się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad córką P. Z., legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, istniejącej od urodzenia. Już we wniosku Skarżąca wskazała, że zwraca się o przyznanie dodatku w wysokości różnicy pomiędzy kwotą pobieranej emerytury a świadczeniem pielęgnacyjnym.
Pierwotnie Burmistrz [...] decyzją z dnia [...] marca 2021r. nr [...] odmówił Skarżącej przyznania wnioskowanego świadczenia. W wyniku odwołania SKO w [...] decyzją z dnia [...] maja 2021r. nr [...] uchyliło zaskarżoną decyzję a sprawę przekazało do ponownego rozpoznania nakazując organowi I instancji pouczyć Stronę o możliwości wyboru pomiędzy przysługującymi jej świadczeniami.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy, Burmistrz [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2021 r. nr [...] odmówił Z. Z. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad córką P. Z.
Organ I instancji wskazał, że powodem odmowy jest fakt, że wnioskodawczyni pobiera emeryturę i nie zrezygnowała z niej, pomimo, że wystosowano pouczenie o możliwości dokonania wyboru świadczeń. W trakcie przeprowadzonego postępowania ustalono, że wnioskodawczym jest w stanie opiekować się córką mimo, że leczy się onkologicznie.
Od tej decyzji odwołała się Z. Z., podnosząc, że organ naruszył art. 7 w związku z art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. poprzez brak wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego i nieustalenie różnicy wysokości świadczeń tj. emerytury w stosunku do świadczenia pielęgnacyjnego. W konsekwencji nie rozważono, czy różnica wysokości świadczeń uzasadnia przyznanie tego świadczenia, chociażby w części stanowiącej tej różnicę. W ocenie odwołującej nie uwzględniono interesu społecznego i słusznego interesu strony poprzez pominięcie celu jakim kierował się ustawodawca.
W ocenie odwołującej, naruszone zostały także przepisy art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a i art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 111 z późn. zm., dalej: u.ś.r.) oraz art. 2, 32, 67, art. 69 i art. 71 ust. 1 zd. 2 Konstytucji RP i art. 28 ust. 1 i ust. 2 lit. c Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych. Organ dokonał interpretacji art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych opierając się wyłącznie na wykładni językowej, a należało dokonać wykładni systemowej i funkcjonalnej z uwzględnieniem rysu historycznego. Ustalone prawo do emerytury nie może automatycznie przekreślić możliwości ubiegania się przez opiekuna osoby niepełnosprawnej o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego.