Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Marcin Kamiński Sędziowie NSA Stanisław Śliwa AWSA Karina Gniewek - Berezowska /spr./ po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 7 grudnia 2021 r. sprawy ze skargi E. F. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą [...] na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącego E. F. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą [...] kwotę 100 zł /słownie: sto złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Głównego Inspektora Transportu Drogowego ( dalej: "organ odwoławczy" lub "organ II instancji") z [...] czerwca 2021 r., nr [...] utrzymująca w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego ( dalej: "organ I instancji") z [...] września 2020 r., nr [...] o nałożeniu na E.F. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą: Usługi Transportowe E.F. [...] kary pieniężnej w wysokości 2.500 zł.
W podstawie prawnej decyzji powołano art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r., poz. 735 ze zm.; dalej: "k.p.a."), art. 4 pkt 22, art. 87, art. 92a ust. 1, art. 92b ust. 1, art. 92c ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2021 r., poz. 919 ze zm.; dalej: "u.t.d."), lp. 1.12, lp. 6.1.5, lp. 5.6.1, lp. 5.6.2, lp. 5.6.3 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym, art. 23 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym i uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego ( Dz.U.UE.L.2014.60.1; dalej "rozporządzenie 165/2014"); art. 4, art. 8 Rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006; dalej: "rozporządzenie 561/2006").
Z uzasadnienia decyzji i akt sprawy wynika, że zaskarżoną decyzją nałożono na skarżącego karę pieniężną za stwierdzenie następujących nieprawidłowości:
• niewyposażenie kierowcy w dokumenty o których mowa w art. 87 u.t.d.
• wykonywanie przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w tachograf, który nie został sprawdzony lub poddany przeglądowi przez warsztat posiadający zezwolenie;
• niespełnienie wymogu dzielonego dziennego okresu odpoczynku:
1. skrócenie drugiej części odpoczynku dzielonego o czas do 1 godziny;
2. skrócenie drugiej części odpoczynku dzielonego o czas powyżej 1 godziny do 2 godzin;
3. za każdą rozpoczętą godzinę powyżej 2 godzin.
Powyższe stwierdzono w dniu 17 sierpnia 2020 r. podczas kontroli drogowej w miejscowości [...], pojazdu marki [...] o nr rej. [...] wraz z naczepą marki [...] o nr rej. [...]. Pojazdem kierował A.C. Kontrolowanym pojazdem wykonywany był krajowy transport drogowy rzeczy, realizowany na rzecz i w imieniu skarżącego. Przebieg kontroli został utrwalony w protokole kontroli drogowej nr [...] z dnia [...] sierpnia 2020 r.
W odwołaniu od decyzji organu I instancji skarżący podniósł, że wprowadzenie nowego numeru rejestracyjnego nr VRN, sprawdzenie parametrów, założenie plomb i wprowadzenie kodu kraju jest pierwszą kalibracją tachografu, która może zostać wykonana w terminie 14 dni i termin ten nie został przekroczony, ponadto wskazał, że wykonanie badania było niemożliwe ze względu na stan pandemii. W zakresie niespełnienia wymogu dzielonego okresu odpoczynku skarżący stwierdził, że wykazał okoliczności potwierdzające odstąpienie od przestrzegania norm czasu pracy przez kierowcę, poprzez dokonanie stosownej adnotacji na karcie pracy kierowcy. Odnośnie zarzutu braku licencji podczas wykonywanego przewozu wyjaśnił, że wyposażył kierowcę w wypis z licencji, który ten zostawił na biurku, ale został dostarczony przez przedsiębiorcę na czas kontroli drogowej.