Obowiązek uwzględnienia zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego powstaje wówczas, gdy naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia wnoszącego zarzut jest związane z jednoczesnym naruszeniem obiektywnego porządku prawnego /normy prawa materialnego/. Rada nie ma takiego obowiązku wówczas, gdy naruszony zostaje interes prawny lub uprawnienia autora zarzutu, ale dzieje się to zgodnie z obowiązującym prawem, w granicach przysługującego gminie z mocy art. 4 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym władztwa planistycznego, w ramach którego rada gminy ustala przeznaczenie i zasady zagospodarowania terenów położonych na obszarze gminy.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Bogdana B. na uchwałę Rady Miejskiej w K.-W. z dnia 31 marca 2003 r. (...) w przedmiocie zarzutów do projektu planu miejscowego: oddala skargę
Bogdan B. zamieszkały w K.-W. - właściciel działki nr 510/2 o łącznej powierzchni 5 ha - wniósł zarzuty do projektu planu zagospodarowania przestrzennego Gminy K. W. "obwodnica drogowa miasta w ciągu drogi krajowej nr 15 - I etap" twierdząc, że "obwodnicę planuje się zbudować za blisko moich budynków gospodarczych (...), w których hoduję stada rodzicielskie kur nieśnych".
Rada Miejska w K. W. uchwałą (...) z dnia 31 marca 2003 r. podjętą na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ oraz art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ odrzuciła powyższy zarzut.
W uzasadnieniu wyjaśniono, że realizacja wschodniego obejścia drogowego dla miasta jest niezbędną inwestycją służącą poprawie obsługi ruchu samochodowego. Obecnie cały ruch tranzytowy na trasie krajowej nr 15 przebiega przez środek miasta przyczyniając się do obniżenia poziomu bezpieczeństwa mieszkańców, zwiększenia emisji spalin i hałasu oraz degradacji budynków w zabytkowej części miasta w rejonie Starego Rynku.
Już we wcześniejszych opracowaniach planistycznych dla miasta i gminy K. W. wskazywano na potrzebę wykonania takiej inwestycji, między innymi w planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego Gminy K. W. z 1979 r. oraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Projektowana droga znalazła się również w zapisach planu zagospodarowania województwa W. jako propozycja inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym.
Kwestionowany projekt planu doprecyzowuje te zapisy, zgodnie z "koncepcją programową obwodnicy drogowej miasta K. W." wykonaną na zlecenie Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych Autostrad w P. Nie ma możliwości wariantowego zaprojektowania obwodnicy.
W skardze na powyższą uchwałę, z wnioskiem jej uchylenie, Bogdan B. powtórzył argumentację przedstawioną w zarzucie.
Podkreślił, że projekt przebiegu obwodnicy drogowej miasta narusza istotę własności skarżącego oraz wytknął braki uzasadnienia, które "w żaden sposób nie odnosi się do złożonego przez skarżącego zarzutu i wykazanego w nim interesu prawnego w żądaniu ochrony prawnej".
Nadto - zdaniem skarżącego - projekt nie odpowiada wymogom art. 1 ust. 2 pkt 3 i 5 oraz art. 3 pkt 2 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, bowiem nie uwzględnia wymagań ochrony środowiska przyrodniczego, zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, jak również walorów ekonomicznych przestrzeni i prawa własności.
Rada Miejska w K. wniosła o oddalenie skargi. Podkreślono, że lokalizacja obwodnicy nie narusza norm zawartych w ustawie o drogach publicznych. Dla obiektów budowlanych sąsiadujących z projektowaną obwodnicą przewidziano odległość /od zewnętrznej krawędzi jezdni/ negatywnego oddziaływania związanego z ruchem drogowym wynoszącą: 25 m dla obiektów budowlanych nie przeznaczonych na stały pobyt ludzi, 50 m dla obiektów jednokondygnacyjnych przeznaczonych na stały pobyt ludzi i 70 m dla obiektów wielokondygnacyjnych przeznaczonych na stały pobyt ludzi. Tymczasem odległość od najbliższego kurnika skarżącego do krawędzi planowanej drogi - obwodnicy wynosi ca 75 mb.