Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędziowie Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędzia WSA Elwira Brychcy (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2020 r. sprawy ze skargi B. M. na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę
W dniu [...] września 2019 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wpłynęła skarga B. M. na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] września 2018 r. Nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części wsi [...] w rejonie ulic [...] i [...] (zwanej dalej odpowiednio: Uchwała; plan; MPZP) w zakresie: wskazania obsługi komunikacyjnej [przypis Sądu: działek należących do skarżącego] z terenu 1 KD-D oraz ustalenia 30% stawki, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, służącej naliczeniu jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, określonej przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu w związku z uchwaleniem przedmiotowego planu.
Skarżący wywodził, że w związku z ogłoszeniem o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części wsi [...] w rejonie ulic: [...] i [...] z dnia [...] czerwca 2017 r., wnioskiem z dnia [...] czerwca 2017 r. skarżący zgłosił uwagę dotyczącą działek o numerach ewidencyjnych: [...] położonych przy [...] w [...], których jest właścicielem (zwanych dalej: działki). Wskazał również, że wniósł o przeznaczenie w planie wymienionych działek pod zabudowę jednorodzinną mieszkaniową.
Kolejno skarżący podniósł, że w dniu [...] sierpnia 2018 r. złożył uwagi do wyłożonego projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wraz z prognozą oddziaływania na środowisko. Skarżący wskazał w nich, że powierzchnia działek o numerach ewidencyjnych: [...] m2 została zmniejszona do ok. 300 m2, zaś rzeczywista granica tych działek sięga do działki o numerze ewidencyjnym [...], tj. dawniejszej drogi wojewódzkiej [...]. Zdaniem skarżącego wyznaczona więc w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego granica administracyjna gminy [...] jest niezgodna ze stanem faktycznym. Po drugie skarżący odnośnie działki o numerze ewidencyjnym: [...] zgłosił uwagę, wskazując, że wyznaczony dojazd do działki drogą 1 KD-D jest niemożliwy z uwagi na fakt, że teren dojazdu stanowi nieużytek. Kolejno podniósł, że odnośnie działki o numerze ewidencyjnym: [...] zgłosił uwagę, że działka ta jest zabudowana od 1948 r., dom wybudowany został zgodnie z wydanymi pozwoleniami na budowę, w Księdze Wieczystej mojej nieruchomości załączony jest szkic sytuacyjny, na którym działka o numerze ewidencyjnym [...] (poprzednie numery [...]) została oznaczona jako droga publiczna. Zgodnie zaś z dokumentacją, jaka znajduje się w posiadaniu Urzędu Gminy w [...], dojazd do działek jest przewidziany wyłącznie po działce [...] Mając natomiast na uwadze nowopowstały podjazd do posesji skarżącego, w związku z pracami modernizacyjnymi węzła [...], proponowany przebieg dojazdu do działek nie odpowiada stanowi faktycznemu.
Skarżący wywodził dalej, że w zakresie prognozy oddziaływania na środowisko zgłosił uwagę, iż z wyłożonego opracowania wynika, że przygotowując prognozę oddziaływania na środowisko pomylono zapisy Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy [...] z dnia [...] października 2010 r. ze zmianami dokonanymi na podstawie Uchwały nr [...] Rady Gminy z dnia [...] maja 2017 r., co stanowi, w jego ocenie poważny błąd.