Dnia 14 października 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Świstak Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2014 roku sprawy ze skargi Gminy C. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] 2014 roku Nr [...] w przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod drogę I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Wojewody Wielkopolskiego na rzecz skarżącej kwotę 457,- zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Starosta K.i, po rozpoznaniu wniosku T. i E. P., decyzją z dnia [...] 2014 r. nr [...]odmówił ustalenia na rzecz wnioskodawców odszkodowania za działki przeznaczone pod drogi położone w N. obręb B., gm, C., oznaczone numerami [...] o pow. 1.3891 ha oraz [...] o powierzchni 0.0338 ha, zapisane w księdze wieczystej Sądu Rejonowego w K. Kw, nr [...].
W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, iż zgodnie z art. 98 ust. 1-3 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne-gminne, powiatowe, wojewódzkie i krajowe z nieruchomości, których podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą odpowiednio z mocy prawa na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna lub orzeczenie o podziale prawomocne. Wówczas właściwy organ składa wniosek o ujawnienie prawa własności podmiotu publicznoprawnego w księgach wieczystych działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne lub pod poszerzenie istniejących dróg publicznych, a dotychczasowy właściciel winien otrzymać odszkodowanie za działki gruntu przejęte pod drogi publiczne w wysokości uzgodnionej pomiędzy nim a właściwym organem.
Jak wynika z uzyskanych przez Starostę informacji pertraktacje prowadzone przez strony w przedmiocie ustalenia odszkodowania za przedmiotowe działki nie dały rezultatu i zakończyły się wynikiem negatywnym.
Dalej organ wytłumaczył, iż aby mogło dojść do przejścia z mocy prawa działki na rzecz podmiotu publicznoprawnego, z treści decyzji podziałowej musi jednoznacznie wynikać, że konkretny grunt został na wniosek właściciela wydzielony pod drogę publiczną, a nie jedynie pod drogę jako ciągu komunikacyjnego, która nie ma charakteru publicznego. Ponadto decyzja podziałowa musi być ostateczna lub orzeczenie musi być prawomocne. Podział nieruchomości nie jest dopuszczalny, jeżeli projektowane do wydzielenia działki gruntu nie mają dostępu do drogi publicznej, przy czym za dostęp do drogi publicznej uważa się między innymi wydzielenie działki wraz z ustaleniem na niej odpowiednich służebności drogowych. Wyjaśniono także, iż w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o drogach publicznych drogi, parkingi oraz place przeznaczone dla ruchu pojazdów niezaliczone do żadnej kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym dróg publicznych, są drogami wewnętrznymi.
Według organu w decyzjach podziałowych, w wyniku których wyodrębniono przedmiotowe działki o nr [...] oraz [...] nie zawarto sformułowania, że przedmiotowe działki przechodzą pod drogę publiczną, natomiast przywołano art. 99 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który stanowi, że jeżeli zapewnienie dostępu do drogi publicznej ma polegać na ustanowieniu służebności, podziału nieruchomości dokonuje się pod warunkiem, że przy zbywaniu działek wydzielonych decyzją podziałową, zostaną one ustanowione. Starosta K. stwierdził, że przedmiotowe decyzje wskazują jednoznacznie, iż podziału dokonano pod warunkiem, że przy zbywaniu działek powstałych w wyniku podziału zostaną ustanowione służebności drogowe, na gruncie stanowiącym własność T. i E. P., które zapewnią dostęp do drogi publicznej, a tym samym wydzielone w wyniku podziału działki nie stanowią drogi gminnej, a ich charakter jest ściśle wewnętrzny.