Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Protokolant St. sekretarz sądowy Katarzyna Sierszeńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lutego 2011 r. sprawy ze skargi E. I., M. K. i E. K. w przedmiocie wymierzenia grzywny Gminie N. za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 marca 2009 r. o sygn. akt IV SA/Po 398/08 oddala skargę. /-/ W. Batorowicz /-/ E. Podrazik /-/ B. Drzazga
Pismem z dnia [...] sierpnia 2010 r. E. I., M. K.
i E. K., powołując się na art. 101a ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wniosły skargę na bezczynność Gminy N. w zakresie wykonania prawomocnych wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu: (1) z dnia 19 lutego 2009 r. o sygn. akt IV Po 398/08, którym stwierdzono nieważność uchwały Rady Gminy N. z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w sprawie likwidacji Szkoły Podstawowej w D., (2) z dnia [...] czerwca 2009 r. o sygn. akt IV Po 397/08, którym stwierdzono niezgodność z prawem uchwały Rady Gminy N. z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] w sprawie zamiaru likwidacji Szkoły Podstawowej w D. Nadto w skardze zawarto żądania: (1) wymierzenia grzywny Gminie N. za niewykonanie wymienionych wyroków, (2) orzeczenia istnienia obowiązku odtworzenia Szkoły Podstawowej w D., (3) przyznania odszkodowań stanowiących rekompensaty dla skarżących z tytułu utraconych wynagrodzeń oraz składek na ubezpieczenia społeczne, a także innych elementów pochodnych, które zobowiązany jest odprowadzić pracodawca.
W uzasadnieniu skarżące wskazały, iż są nauczycielami zlikwidowanej Szkoły Podstawowej w D. i posiadają interes prawny w ponownym uruchomieniu placówki. Interes ten wiąże się między innymi z uprawnieniem do wynagrodzenia, które przysługiwałoby im z tytułu zatrudniania w Szkole. Podniosły, że pomimo prawomocności dotychczasowych wyroków dotyczących uchwał w sprawie likwidacji Szkoły, nadal nie podjęto działań mających na celu zapewnienie ponownego funkcjonowania (odtworzenia) placówki. Z tego powodu skierowały wezwanie do Gminy N., do której zadań własnych należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w sprawach z zakresu edukacji publicznej (art. 7 ust 1 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym). Wybór Gminy N., jako adresata wezwania, był podyktowany również tym, że w ustawie Karta Nauczyciela ustawodawca posługuje się pojęciem "organu prowadzącego szkołę" (art. 30 ust. 6, art. 54 ust 7, art. 56 ust. 2). Skarżące odniosły się także do stanowiska organu dotyczącego braku legitymacji do wniesienia skargi po ich stronie. Podały, że jest to pogląd sprzeczny ze wskazanymi prawomocnymi wyrokami, w których Sąd uznał ich prawo do zaskarżenia obu uchwał dotyczących likwidacji szkoły. Skarga na bezczynność ma na celu zapewnienie realizacji prawomocnych wyroków sądów administracyjnych. Skarżące zakwestionowały również stanowisko Gminy o nieodwracalnych skutkach prawnych likwidacji szkoły. Podnoszenie takiego zarzutu stanowi niebezpieczeństwo dla porządku prawnego, gdyż każdy niezadowolony z danego orzeczenia mógłby podejmować działania mające na celu usankcjonowanie danego stanu rzeczy metodą faktów dokonanych, a następnie powoływałby się na to, że nastąpiły nieodwracalne skutki w tym zakresie.