Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędziowie Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak (spr.) Sędzia WSA Elwira Brychcy Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lipca 2012 r. sprawy ze skargi K. B. i Spółki A z o.o. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2012 r. Nr [...] w przedmiocie obowiązku sporządzenia i przedstawienia projektu budowlanego zamiennego oddala skargę
Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] marca 2012 r. ([...]) uchylił zaskarżoną przez K. B. decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta P. nr [...] z dnia [...] 2012 r. ([...]) i na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) nałożył na K. B. - właściciela nieruchomości przy ul. [...] w [...] (działka nr [...], arkusz [...], obręb [...]) obowiązek sporządzenia i przedstawienia w terminie 6 miesięcy od dnia doręczenia decyzji projektu budowlanego zamiennego dostosowującego istniejący budynek zespołu gabinetów lekarskich do funkcji budynku mieszkalnego jednorodzinnego.
Powyższe rozstrzygnięcia zapadły w następującym, ustalonym przez organy, stanie faktycznym, przedstawionym w łącznie czytanych uzasadnieniach decyzji wydanych w I i II instancji.
Prezydent Miasta P. w dniu [...] 1999 r. wydał decyzję nr [...] ([...]) o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu J. B. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie atrialnej wraz z wewnętrzną instalacją gazową na terenie działki nr [...], arkusz [...], obręb [...], położonej w [...] przy ul. [...]. Pozwolenie na budowę zostało przeniesione decyzją z dnia [...] 2005 r. na rzecz spółki A Sp. z o.o.
Przedmiotowy budynek jest od 2005 r. użytkowany jako zespół gabinetów lekarskich, to jest [...] gabinetów lekarskich, recepcja i pomieszczenia pomocnicze. Przystąpienie do takiego użytkowania budynku nastąpiło w okresie, gdy właścicielem nieruchomości była spółka A. Inwestycja formalnie nigdy nie została zakończona, obecnie zaś właścicielem działki (od 2008 r.) jest K. B., przy czym pozwolenie na budowę nigdy nie zostało na nią przeniesione. Aktualnie budynek wynajmowany jest firmie C Sp. z o.o., która prowadzi w nim działalność w zakresie świadczenia usług medycznych (od 2005 r.).
W dniu 2 lipca 2009 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta P. (dalej: PINB lub PINB dla Miasta P.) wszczął postępowanie w sprawie istotnego odstąpienia od projektu budowlanego (zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego) przy realizacji budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie grupowej na nieruchomości przy ul. [...] w [...]. Następnie postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2009 r. (znak [...]) PINB zawiesił z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie istotnego odstąpienia od pozwolenia na budowę na nieruchomości przy ul. [...] w [...] do czasu uzyskania przez właścicielkę nieruchomości warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie atrialnej na niepubliczny zakład opieki zdrowotnej.
K. B. W dniu 31 sierpnia 2009 r. wystąpiła o ustalenie warunków zabudowy dla tak oznaczonej inwestycji. Prezydent Miasta P. decyzją z dnia [...] 2010 r. (znak [...]) odmówił ustalenia warunków zabudowy, wskazując że "wnioskowana zmiana sposobu użytkowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie atrialnej na niepubliczny zakład opieki zdrowotnej nie kontynuje funkcji mieszkaniowej obiektów budowlanych znajdujących się w obszarze analizowanym oraz nie będą zapewnione pełne potrzeby parkingowe". Ostateczną decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] czerwca 2011 r. ([...]) decyzja ta została utrzymana w mocy. Wyrokiem z dnia 1 marca 2012 r. sygn. akt II SA/Po 868/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę K. B. wniesioną na powyższą decyzję. Wyrok Sądu jest nieprawomocny, bowiem K. B. wniosła od niego skargę kasacyjną.