Zachowanie ładu architektonicznego wcale nie wymaga, aby w danej okolicy można było realizować tylko budynki mieszkalne jednorodzinne.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi: Kazimiery i Bronisława W., Jolanty i Edmunda U. Jadwigi Ch., Agaty i Bogusza K. na decyzję Wojewody L. z dnia 23 października 2000 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę - oddala skargi.
Prezydent Miasta G.-W. decyzją z dnia 13 września 2000 r. - wydaną na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ zatwierdził projekt budowlany i wydał Krzysztofowi i Krzysisławie Z. oraz Tomaszowi i Adrianie K. pozwolenie na budowę inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego wraz z przyłączami kanalizacji sanitarnej i deszczowej, wody, energetycznym i gazowym oraz wykonaniem chodnika na długości działki od strony ulicy B. i ulicy R., na terenie położonym przy ulicach B. - R. w G.-W. oznaczonym numerem ewidencyjnym nr 1150.
W uzasadnieniu stwierdzono - po sprawdzeniu dokumentów przedłożonych przez inwestorów w wykonaniu nałożonego na nich obowiązku uzupełnienia projektu budowlanego - że spełnione zostały wymagania określone przepisami art. 35 ust. 1 i 2 oraz art. 32 ust. 4 Prawa budowlanego. Natomiast zarzut podnoszony przez właścicieli sąsiednich działek o "braku spójności architektonicznej" nie podlega ocenie organu i nie może być przesłanką odmowy udzielenia pozwolenia na budowę.
Odwołanie od tej decyzji wnieśli Kazimiera i Bronisław W., Jolanta i Edmund U., Jadwiga Ch., Mirosława Sz., Agata i Bogusz K., Henryka i Roman J. oraz Maria i Józef K. Skarżący swój protest przeciwko budowie trzykondygnacyjnego budynku o 12 mieszkaniach, dostępnych z trzech klatek schodowych uzasadniają tym, że budowa tego obiektu na osiedlu domków jednorodzinnych zmieni strukturę osiedla w zabudowę o charakterze mieszanym i doprowadzi do obniżenia wartości znajdujących się tam domów. Budynek o trzech kondygnacjach spowoduje też ograniczenie dostępu światła do przyległych budynków, a skutkami zamieszkania dużej liczby osób w budynku będą: hałas i parkowanie znacznej ilości samochodów na wąskich ulicach.
Wojewoda L. decyzją z dnia 23 października 2000 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję stwierdzając, że skoro organ I instancji wykonał czynności sprawdzające wymienione w art. 35 ust. 1 i 2 Prawa budowlanego z wynikiem pozytywnym, to w myśl art. 35 ust. 4 ustawy nie mógł odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.
Projektowany obiekt znajduje się na terenie, który zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego miasta G.-W. przeznaczony jest pod mieszkalnictwo z usługami towarzyszącymi, mieszkalnictwo o różnych formach niskiej zabudowy, funkcje niemieszkaniowe o ograniczonej uciążliwości z wykluczeniem składów, magazynów itp. - zapis w planie B. 25 U3. Ustalenia realizacyjne dla tak oznaczonego terenu ograniczają wysokość zabudowy, poza istniejącymi, do 3,5 kondygnacji.
Przedmiotowy budynek trzykondygnacyjny - dwie kondygnacje mieszkalne oraz garaże i pomieszczenia gospodarcze w przyziemiu - zaprojektowano zgodnie z warunkami technicznymi, określonymi w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
Obawy i zastrzeżenia podniesione w odwołaniu organ odwoławczy uznał za bezpodstawne.