Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędzia WSA Maria Kwiecińska Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 07 lipca 2010 r. sprawy ze skargi W. L. na uchwałę Rady Miasta Poznania z dnia 13 października 2009r. Nr LXI/837/V/2009 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; oddala skargę. /-/W.Batorowicz /-/B.Drzazga /-/M.Kwiecińska
Pismem z dnia 20.03.2010 r. W. L. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na uchwałę Rady Miasta Poznania z dnia 13.10.2009 r. Nr LXI/837/V/2009 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru "[...]". Skarżący domagał się wstrzymania zaskarżonej uchwały i zmiany jej treści poprzez uwzględnienie zapisów wcześniej wydanej decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia [...] 2008 r. znak [...] ustalającej warunki zabudowy na tym samym terenie.
W uzasadnieniu skargi podniesiono, że na wniosek skarżącego wydana została decyzja ustalająca warunki zabudowy, która na obszarze składającym się z działek nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] ark. [...] obręb [...] w rejonie ulic:
[...] i [...], dopuszczała planowaną przez inwestorów zabudowę mieszkaniową. Skarżona uchwała pominęła ustalenia zawarte w decyzji, dopuszczając zapis o innym charakterze zabudowy i przewidując zmianę funkcji. Tym samym skarżący i inwestorzy narażeni zostali na koszty związane z uzyskaniem wcześniejszej decyzji ustalającej warunki zabudowy.
Pismem z dnia 07.01.2010 r. skarżący wezwał Radę Miasta Poznania do usunięcia naruszenia prawa spowodowanego zaskarżoną uchwałą.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie lub oddalenie i przysądzenie kosztów zastępstwa procesowego. W pierwszej kolejności podniesiono, że w myśl obowiązujących przepisów, to jest art. 57 § 1 pkt. 3 p.p.s.a., skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego. Obowiązek wykazania naruszenia interesu prawnego wynika bezpośrednio z art. 101 ustawy o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591). Naruszenie interesu prawnego skarżącego musi wynikać z normy prawa materialnego kształtującej jego sytuację prawną i istnieć w dacie wnoszenia skargi. Do wniesienia decyzji nie wystarczy jedynie stan zagrożenia naruszeniem. Organ wskazał, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem interes prawny, posiada właściciel nieruchomości objętej uchwalonym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Skarżący natomiast nie wskazał ani na swoje prawo własności ani na inny tytuł prawny do wskazanych działek. Źródłem interesu prawnego nie jest natomiast wydanie na wniosek skarżącego decyzji ustalającej warunki zabudowy.
Organ podkreślił, że za sprzeczny z prawem uznać należy wniosek o zmianę i uzupełnienie uchwały, bowiem zgodnie z art. 147 § 1 p.p.s.a., Sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa. Sąd nie ma możliwości ingerowania w treść uchwały poprzez zmianę i uzupełnienie zapisów miejscowego planu.
Z ostrożności procesowej organ wskazał na zgodność z prawem skarżonej uchwały i podkreślił, że decyzja o warunkach zabudowy, przewidziana w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, może pełnić funkcję aktu określającego sposób zagospodarowania i warunki zabudowy terenu, jedynie w przypadku braku dla tego terenu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Uchwalony w oparciu o obowiązujące "Studium" plan miejscowy może przewidywać ustalenia inne, niż dokonane w decyzji o warunkach zabudowy wydanej dla terenu objętego planem. W takiej sytuacji winno nastąpić wyeliminowanie decyzji nawet ostatecznej przez wydanie decyzji stwierdzającej wygaśnięcie decyzji o warunkach zabudowy na podstawie art. 65 ust. 1 pkt 2 upzp, co miało miejsce w niniejszej sprawie.