Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz (spr.) Sędzia WSA Daria Sachanbińska Protokolant Sekretarz sądowy Agnieszka Jurek po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi A. J. na czynność Starosty Prudnickiego z dnia 16 sierpnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie opłaty za kartę pojazdu 1) uchyla zaskarżoną czynność, 2) zasądza od Starosty Prudnickiego na rzecz skarżącego A. J. kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
A. J. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na czynność Starosty Prudnickiego z dnia 16 sierpnia 2011 r., polegającą na odmowie zwrotu nadpłaty za kartę pojazdu w kwocie 425 zł, stanowiącą część opłaty uiszczonej w kwocie 500 zł za kartę pojazdu dla samochodu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...].
Wniesienie skargi poprzedziło postępowanie o następującym przebiegu:
Wnioskiem z dnia 29 czerwca 2011 r. A. J. wystąpił do Starosty Prudnickiego o zwrot wraz z odsetkami kwoty 425 zł, będącej różnicą pomiędzy aktualnie obowiązującą opłatą w wysokości 75 zł a kwotą 500 zł, zapłaconą za wydanie karty pojazdu dla samochodu marki [...], o numerze rejestracyjnym [...], który został zarejestrowany na mocy decyzji z dnia 21 listopada 2005 r. Jako podstawę prawną wniosku wskazał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt 6/04, a także art. 90 akapit pierwszy Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską - obecnie art. 10 Traktatu o funkcjonowaniu UE.
W odpowiedzi na powyższy wniosek, Starosta Prudnicki w piśmie z dnia 16 sierpnia 2011 r., stwierdził, że nie uznaje żądania i nie widzi podstaw do dokonania zwrotu opłaty za kartę pojazdu. Organ poinformował wnioskodawcę, że w powołanym we wniosku orzeczeniu, wywołującym skutki ex nunc, odroczono utratę mocy obowiązującej kwestionowanego przez Trybunał przepisu do dnia 1 maja 2006 r., w celu umożliwienia wprowadzenia do tego czasu - bez pozbawiania powiatów odpłatności za ich czynności - nowej regulacji, zgodnej z postanowieniami Konstytucji RP. Zdaniem organu, wobec powyższego wyraźnie wskazany został termin i ewentualna odpowiedzialność organu administracji, która realizuje się dopiero od tej daty. Poza tym Starosta wskazał na wyrok Sądu Rejonowego w Prudniku, którym powództwo w analogicznej sprawie zostało oddalone z uwagi na przedawnienie roszczenia.
Pismem z dnia 29 sierpnia 2011 r., które wpłynęło do Starostwa Powiatowego w Prudniku w dniu 30 sierpnia 2011 r., na co wskazuje data prezentaty, A. J. wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa, powołując się na przepis art. 52 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Podtrzymując argumentację uzasadniającą złożenie wniosku, stwierdził, że stanowisko organu odnośnie przedawnienia roszczenia nie ma umocowania prawnego i stanowi naruszenie przepisów rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 28 marca 2008 r., określającego wysokość opłaty za kartę pojazdu w kwocie 75 zł. Poza tym stwierdził, że organ wadliwie powołuje się na wyrok sądu powszechnego, gdyż żądanie zwrotu opłaty jest sprawą administracyjną, co stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 4 lutego 2008 r., sygn. akt I OPS 3/07.
W skardze, wniesionej za pośrednictwem organu (data wpływu do Starostwa Powiatowego w Prudniku w dniu 10 października 2011 r., co wynika z prezentaty), A. J. domagał się uchylenia zaskarżonej czynności, zobowiązania organu do dokonania zwrotu żądanej kwoty oraz zasądzenia kosztów postępowania, zarzucając naruszenie art. 77 ust. 1 pkt 4 i ust. 5 Prawa o ruchu drogowym, § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 28 marca 2008 r. w sprawie wysokości opłaty za kartę pojazdu oraz pominięcie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. Powołując się na uzasadnienie tego wyroku zaznaczył, że delegacja ustawowa obejmowała określenie wysokości opłat za kartę pojazdu z uwzględnieniem znaczenia dokumentów stosowanych przy rejestracji pojazdów oraz wysokości kosztów związanych z drukiem i dystrybucją kart pojazdu, natomiast określona opłata 500 zł była niewspółmierna do kosztów usługi i obejmowała również inne koszty. Dalej wywiódł, że odroczenie utraty mocy obowiązującej przepisu stanowiącego podstawę pobrania opłaty nie ma znaczenia dla uznania, że opłata została pobrana bez podstawy prawnej. Stwierdził, że skoro przepis okazał się niekonstytucyjny, to obowiązkiem organu było rozpatrzenie złożonego wniosku w stanie prawnym obowiązującym w dacie dokonania czynności, tym bardziej, że ten stan prawny jest konsekwencją wyroku Trybunału Konstytucyjnego.