Zarzuty skargi dotyczyły także przekroczenia delegacji ustawowej przez Radę Gminy Jemielnica w następujących paragrafach kwestionowanej uchwały: § 7 ust. 2 ustalającym karę umowną w przypadku przekroczenia dopuszczalnych stężeń ścieków; § 11 ust. 8 w części w jakiej określa odpowiedzialność za należności powstałe w związku ze świadczeniem usług przez Przedsiębiorstwo w przypadku wygaśnięcia umowy; § 38 ust. 2 regulującym odpowiedzialność Przedsiębiorstwa na zasadzie winy; § 25 ust. 3 wprowadzającym zasadę, iż należność za przygotowane "Warunki przyłączenia do sieci wodociągowej i/lub kanalizacyjnej" osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci uiszcza przed ich wydaniem; § 30 ust. 7 stanowiącym o uprawnieniach Przedsiębiorstwa do wykonania we własnym zakresie i obciążenia osoby lub osób ubiegających się o przyłączenie nieruchomości do sieci wszystkimi poniesionymi kosztami w przypadku niedostarczenia powykonawczej dokumentacji geodezyjnej.
W odpowiedzi na skargę Gmina Jemielnica wniosła o jej oddalenie w całości oraz zasądzenie od strony skarżącej zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu podniesiono, iż skarga opiera się wyłącznie na negacji zawartej w regulaminie propozycji oraz wielokrotnym podnoszeniu okoliczności podjęcia uchwały w sposób nie czyniący zadość delegacji ustawowej. Ponadto brak zdefiniowania przez organ nadzoru w sposób pozytywny rzekomego działania poza zakresem delegacji, nie daje możliwości podjęcia konstruktywnego dialogu, ale przede wszystkim sprawia, iż zaproponowana przez stronę skarżącą argumentacja pozbawiona jest wartości poznawczej i nie sposób dokonać jej rzetelnej weryfikacji. Odnosząc się do zarzutów powtarzania zapisów innych aktów normatywnych, Gmina wywiodła, iż mają one znaczenie drugoplanowe i nie mogą stanowić samodzielnej podstawy do żądania stwierdzenia nieważności uchwały w całości, a jedynie do uchylenia konkretnej normy regulaminu. Odnośnie zarzutów dotyczących § 11 ust. 8 zdanie 2 regulaminu stwierdzono, iż przepis art. 6 ust. 3 ustawy zawiera konieczne elementy treści umowy o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzenie ścieków, definiując je jednak bez wypełniania ich treścią, a prawo do wypełniania pustych postulatów treścią, ich uszczegóławiania zawiera się właśnie w delegacji art. 19 ust. 2 pkt 2 ustawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami, a organami administracji rządowej (§ 1). Kontrola, o której mowa w § 1, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2).
Na podstawie art. 3 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a, akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego podlegają kognicji sądu administracyjnego. Stosownie do przepisu art. 147 § 1 pkt 1 P.p.s.a sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6 P.p.s.a., stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności.