Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O., po rozpatrzeniu złożonego w terminie odwołania i po uzupełnieniu postępowania dowodowego w zakresie różnych form pomocy jaką objęto T. R., wydało w dniu [...] decyzję, którą utrzymano w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy, powołując się na treść art. art. 1, 2 ust. 1 i 2, 2 a ust. 1 pkt 2 i ust. 2, 3 pkt 2-11 oraz art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, potwierdził stanowisko organu pierwszej instancji o spełnieniu przez T. R. ustawowych przesłanek uprawniających go do świadczenia pieniężnego z pomocy społecznej. Samorządowe Kolegium Odwoławcze podkreśliło, że poza zasiłkiem stałym - na decyzję o przyznaniu świadczenia z pomocy społecznej mają wpływ nie tylko potrzeby osoby ubiegającej się o pomoc, lecz także rozmiar środków finansowych, jakimi dysponuje Ośrodek i liczba osób uprawnionych do uzyskania pomocy. Kolegium uznało, iż organ pierwszej instancji, ustalając w zaskarżonej decyzji kwotę przyznanego świadczenia, nie naruszył zasad uznania administracyjnego, bowiem oparł się na dodatkowych, uzasadnionych względami społecznymi preferencjach, zgodnie z którymi świadczenia w wyższych kwotach przyznaje się rodzinom z dziećmi, osobom samotnie wychowującym dzieci, nieposiadającym dochodu lub o bardzo niskim dochodzie. Z uwagi na ściśle określoną ilość środków finansowych jakimi dysponuje Ośrodek i przy uwzględnieniu powyższych zasad przyznawania pomocy, przeciętna wysokość zasiłków celowych dla rodzin wyniosła 120 zł., a dla osób samotnych 80 zł. Kolegium wzięło pod uwagę, że oprócz przyznanego T. R. zasiłku celowego, strona korzysta również z innych form pomocy społecznej, czyli posiłków, których koszt wyniósł w lutym 2004 r. -121,80 zł. oraz bezpłatnych usług opiekuńczych, przyznanych w ilości 92 godzin miesięcznie, począwszy od 1 stycznia do 31 marca 2004r. W tej sytuacji uznano, że wielkość pomocy udzielonej stronie w lutym 2004r. przekroczyła średnią wysokość zasiłku, wynoszącą 80 zł. Na koniec dodano także, że T. R. otrzymał w styczniu 2004r. zasiłek celowy w wysokości 40 zł.
W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego T. R. wniósł o zmianę decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego lub jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Skarżący zarzucił, że organ odwoławczy, biorąc pod uwagę wydatki poniesione w grudniu 2003 r., nie uwzględnił faktu spłaty wcześniejszych wydatków, z listopada 2003 r., w wysokości 558,16 zł., oraz potrzeb strony w zakresie kupna artykułów żywnościowych oraz środków czystości i higieny osobistej. Ponadto odstąpiono od ustalenia źródeł, z których skarżący pokrył wydatki w styczniu i lutym 2004 r. nie poddano także ocenie charakteru tych wydatków. Organ nie uwzględnił potrzeby spłaty przez stronę długu zaciągniętego u opiekunki OPS oraz ewentualnego zadłużenia z tytułu opłat czynszowych, co może doprowadzić do eksmisji z mieszkania. Dalsze zarzuty dotyczyły: braku uwzględnienia okoliczności, że skarżący jest osobą całkowicie niezdolną do pracy oraz samodzielnej egzystencji, błędnego ustalenia stanu faktycznego sprawy w zakresie liczby godzin usług opiekuńczych w poszczególnych miesiącach, pominięcia faktu, że przyznana pomoc w formie posiłków nie obejmuje wyżywienia w sobotę i niedzielę, oraz wadliwego uznania, że kwota 40 zł. zrefunduje wydatki na leki oraz konieczne koszty utrzymania. Ponadto T. R. uważa, że środki finansowe z OPS są malwersowane, natomiast działania organu pierwszej instancji niekierowane są na moralne, psychiczne i fizyczne znęcanie się nad jego osobą.