Dnia 17 maja 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant specjalista Anna Piontczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2022 roku sprawy ze skargi P. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie wymierzenia opłaty podwyższonej za magazynowanie odpadów bez wymaganej decyzji określającej sposób i miejsce magazynowania za [...] rok oddala skargę.
Decyzją z (...) wydaną przez Marszałka Województwa (...) (dalej jako: Marszałek lub organ I instancji),, na podstawie art. 281 ust. 1, art. 288 ust. 1 pkt 1 i art. 293 ust. 1 i 2 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jednolity na dziej wydania decyzji Dz. U. z 2020 r. poz. 1219, ze zm., dalej jako: P.o.ś.), oraz obwieszczenia Ministra Środowiska z 3 października 2018 r. w sprawie wysokości stawek opłat za korzystanie ze środowiska na rok 2019 (M. P. z 2018 r., poz. 1038), wymierzono P.T. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą: (...) P. T. (dalej jako: strona lub skarżący) opłatę podwyższoną za magazynowanie odpadów o kodzie 20 03 01 bez wymaganej decyzji określającej sposób i miejsce magazynowania za 2019 r. w kwocie 1 122 708 zł. W uzasadnieniu wskazano, że pismem z 28 lutego 2018 r. Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska (dalej jako: WIOŚ) poinformował organ I instancji, że w dniach 31 października 2017 r. - 29 listopada 2017 r. przeprowadził kontrolę działalności prowadzonej przez stronę, w wyniku której stwierdzono magazynowanie na działkach nr (...) i nr (...) w M., gmina O., zmieszanych odpadów komunalnych o kodzie 20 03 01 bez wymaganego zezwolenia oraz ich przemieszczanie i zakopywanie. Ustalona na podstawie obmiarów i ważenia ilość odpadów wyniosła: na działce nr (...) - 361,872 Mg, a na działce nr (...) - 8937,600 mg. Pismem z 12 września 2019 r. wezwano stronę do złożenia wykazu zawierającego informacje i dane (ilość odpadów według kodów i czas składowania każdej partii w dobach) wykorzystywane do ustalenia wysokości opłat za korzystanie ze środowiska z tytułu składowania odpadów, jednakże strona nie wywiązała się z powyższego obowiązku. W związku z tym wszczęto postępowanie administracyjne. Przeprowadzono oględziny, które wykazały, że na działce nr (...) znajdowała się jedynie niewielką ilość trocin, które gromadzono w celach opałowych oraz pokruszony gruz betonowy. W toku postępowania ustalono także, że nieruchomość, obejmująca działki nr (...),(...),(...) i (...) o łącznej powierzchni 1,7013 ha, wraz z magazynowanymi na niej odpadami została sprzedana stronie na licytacji, a strona nabyła jej własność na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w (...) I Wydział Cywilny z dnia 27 kwietnia 2016 r. (sygn. akt (...)) o przysądzeniu prawa własności. Następnie decyzją Wójta Gminy (...) z (...) zatwierdzono projekt podziału działek nr (...),(...),(...) i (...) na dwie odrębne: nr (...) o powierzchni 1,2047 ha oraz nr (...) o powierzchni 0,5000 ha. Podniesiono, że strona kilkukrotnie była wzywana do wskazania terminu i sposobu usunięcia odpadów znajdujących się na wskazanych nieruchomości. Pismem z 1 sierpnia 2017 r. strona poinformowała, że jest na etapie negocjacji z firmą zajmującą się gospodarowaniem odpadami, zaś w kolejnym piśmie z 2 października 2017 r. zawiadomiła, że nie jest już właścicielem działki nr (...), którą sprzedała 17 sierpnia 2017 r. Spółce (...), której właścicielem i prezesem był brat strony, a której do 9 sierpnia 2017 r. strona była wspólnikiem. Wskazano, że opinia biegłych potwierdziła, że w ziemi zostały zakopane odpady, jednakże nie można jednoznacznie określić ich ilości. Biegli stwierdzili także, że odpady znajdujące się na terenie byłej sortowni odpadów to głównie odpady o kodzie 20 03 01. Podano, że strona wniosła o umorzenie postępowania, wskazując, że nigdy nie była posiadaczem odpadów. Jednakże w ocenie organu I instancji w momencie nabycia nieruchomości strona stała się właścicielem odpadów, zaś stan zakupionej nieruchomości był jej znany. Z chwilą zakupu nieruchomości to na stronę, jako władającego powierzchnią ziemi, przeszły wszystkie prawa i obowiązki związane z posiadaniem odpadów, m.in. obowiązek niezwłocznego usunięcia odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do składowania lub magazynowania. Podkreślono, że skarżący nabył własność nieruchomości, na której znajdowała się sortownia odpadów, a na terenie nieruchomości znajdowały się odpady komunalne zgromadzone i zalegające w ogromnej ilości, co wynika wprost ze znajdującego się w aktach administracyjnych obwieszczenia komornika sądowego o pierwszej licytacji nieruchomości. Wskazano, że strona mogła zwolnić się z odpowiedzialności za odpady, przekazując je podmiotowi mającemu stosowną decyzję lub wpis do rejestru, lecz zamiast tego strona zaczęła przemieszczać odpady na sąsiednią działkę i je zakopywać. Z uwagi na udokumentowanie przemieszczania odpadów z działki nr (...) na działkę nr (...) organ I instancji przyjął, że strona nadal jest odpowiedzialna za odpady zgromadzone na działce nr (...), gdyż przemieszczała odpady w sposób niezgodny z prawem z nieruchomości, przekazując je podmiotowi nie wymienionemu w art. 27 ust. 3 ustawy o odpadach. Podkreślono, że obowiązek usunięcia odpadów ciąży na jego posiadaczu, zaś jego odpowiedzialność oparta jest na obiektywnym fakcie zalegania odpadów w miejscu do tego nieprzeznaczonym. Zaznaczono, że strona nie posiadała zezwolenia na gospodarowanie odpadami w zakresie zbierania lub przetwarzania odpadów, potwierdzającego uprawnienia do magazynowania odpadów na działkach nr (...) i nr (...), a tym samym, należało przyjąć, że odpady zgromadzone na tych działkach są magazynowane bez decyzji określającej sposób i miejsce magazynowania. Zgodnie z art. 293 ust. 1 P.o.ś. za składowanie odpadów bez uzyskania decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów podmiot korzystający ze środowiska ponosi opłaty podwyższone w wysokości 0,05 jednostkowej stawki opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku za każdą dobę składowania. Wskazano, że strona była podmiotem korzystającym ze środowiska z tytułu składowania odpadów w 2019 r., w związku z czym miała obowiązek przedłożyć organowi I instancji wykaz zawierający informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat. W związku z tym, że strona nie dopełniła tego obowiązku, zgodnie z art. 288 ust. 1 pkt 1 P.o.ś. wymierzono stronie, w drodze decyzji, wysokość opłaty podwyższonej za brak decyzji określającej sposób i miejsce magazynowania odpadów. Wskazano, że do ustalenia należnej opłaty podwyższonej przyjęto masę odpadów znajdujących się na działce nr (...) w trakcie kontroli WIOŚ, a obecnie magazynowanych na działce nr (...), tj. 361,872 Mg. Natomiast do obliczeń nie uwzględniono odpadów zakopanych pod ziemią z uwagi na brak możliwości ustalenia ich ilości, a także odpadów, które znajdowały się na działce nr (...), gdyż 17 sierpnia 2017 r. działka ta została sprzedana wraz z zalegającymi na niej odpadami.