Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Protokolant Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2008 r. sprawy ze skargi R. K. na postanowienie Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia w sprawie spełnienia warunków weterynaryjnych w zakresie produkcji mleka I. oddala skargę; II. zasądza od Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na rzecz pełnomocnika skarżącego Adw. "[...]" - Kancelaria Adwokacka, kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) wraz z należnym podatkiem VAT z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Pismem z dnia 28 grudnia 2006r. R. K. wystąpił do Powiatowego Lekarza Weterynarii z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o spełnieniu przez będące jego własnością gospodarstwo rolne położone w J., warunków weterynaryjnych w zakresie produkcji mleka surowego.
W wyniku przeprowadzonej w dniu "[...]" stycznia 2007r. kontroli w gospodarstwie wnioskodawcy stwierdzono uchybienia, które uniemożliwiały uznanie tego gospodarstwa za urzędowo wolnego od gruźlicy i brucelozy bydła. Nadto stwierdzono, że umiejscowienie i konstrukcja wydzielonych dwóch stanowisk do doju w oborze nie zapewnia właściwych warunków higienicznych przy pozyskiwaniu mleka surowego. Stwierdzone uchybienia zostały udokumentowane w protokołach z kontroli o nr "[...]" i nr "[...]".
Postanowieniem z dnia "[...]" Powiatowy Lekarz Weterynarii, działając na podstawie art. 219 w zw. z art. 123 - 126 Kodeksu postępowania administracyjnego, odmówił wydania zaświadczenia, iż gospodarstwo rolne stanowiące własność R. K., położone w miejscowości J. Nr identyfikacyjny "[...]" spełnia warunki weterynaryjne dla produkcji mleka celem wprowadzania go na rynek.
W uzasadnieniu podano, że nie ma podstaw do wydania zaświadczenia o żądanej treści, skoro gospodarstwo wnioskodawcy nie spełnia przepisanych prawem wymogów. Wskazano, iż gospodarstwo nie spełnia wymogów przewidzianych w załączniku I części A rozdziału II oraz III rozporządzenia (WE) nr 852/2004 z dnia 29 kwietnia 2004r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz. Urz. UE L 139 str. 1) oraz załącznika III sekcji IX rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. UE L 139 str. 55 ze zm.). Zwrócono uwagę także na naruszenie wymagań weterynaryjnych określonych w art. 4 ust. 2 pkt. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz.U. z 2004r., nr 69, poz. 625 ze zm.), bowiem podmiot prowadzący działalność nadzorowaną jest obowiązany zapewnić wymagania lokalizacyjne, zdrowotne, higieniczne, sanitarne, organizacyjne, techniczne lub technologiczne, zabezpieczające przed zagrożeniem epizootycznym, epidemiologicznym lub zapewniające właściwą jakość produktów, obejmujące w szczególności wymagania dotyczące sposobu ustalania pochodzenia zwierząt, od których pozyskuje się produkty wytwarzane w ramach prowadzenia działalności nadzorowanej, w tym zakres i sposób prowadzenia rejestru zwierząt. Organ powołał się na sporządzone w trakcie postępowania protokoły kontroli w gospodarstwie i stwierdzone tam uchybienia.
Na to postanowienie R. K. wniósł obszerne zażalenie, w którym zarzucił, że odmowa wydania wnioskowanego zaświadczenia jest niezgodna z porządkiem prawnym, gdyż gospodarstwo jego spełnia wymagania weterynaryjne określone w przepisach prawa weterynaryjnego. Wnioskodawca postępowanie organu I instancji uznał za stronnicze, a wydane rozstrzygnięcie za niewłaściwe. Zarzucił naruszenie art. 217 § 3 kpa określającego termin wydania zaświadczenia, jak również podniósł, iż przed jego wydaniem nie przeprowadzono postępowania wyjaśniającego, nie zawiadomiono zainteresowanego o wszczęciu postępowania w tej sprawie. Wniósł o stwierdzenie nieważności wydanego postanowienia i wydanie decyzji stwierdzającej, iż jego gospodarstwo spełnia określone prawem wymagania.