Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędzia WSA Katarzyna Matczak Protokolant specjalista Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2015r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie warunków zabudowy 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; 2/ zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego M. S. kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wnioskiem datowanym na 25 września 2014 r. M. S. wystąpił do Wójta Gminy (dalej jako: "organ I instancji") z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z infrastrukturą, na działce nr "[...]", obręb geodezyjny S., gmina D.
Uprawniony urbanista opracował analizę funkcji oraz cech zabudowy położonej w promieniu 171 m od wnioskowanej działki (równym trzykrotności frontu działki). Ustalił, że w obszarze tym występuje zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna o określonych parametrach, działka posiada dostęp do drogi publicznej, projektowane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla planowanego zamierzenia budowlanego. Stwierdził, że inwestycja nie jest zgodna z przepisami odrębnymi z zakresu ochrony przyrody, gdyż działka położona jest w granicach obszarowej formy ochrony przyrody - Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Środkowej Łyny, wyznaczonego rozporządzeniem Wojewody Warmińsko-Mazurskiego nr 160 z dnia 19 grudnia 2008 r. (Dz. Urz. Woj. Warm.-Mazur. z 2008r. Nr 201, poz. 3152), dalej jako: "rozporządzenie", zakazującym lokalizowania obiektów w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów służących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej (§ 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia). Podał, że teren działki nr "[...]" zlokalizowany jest w pasie o szerokości 100 m od linii brzegu oczka wodnego położonego na działce nr "[...]’.
Następnie uprawniony urbanista opracował projekt odmownej decyzji, który organ I instancji przesłał właściwym organom do uzgodnienia.
Decyzją z dnia "[...]" znak: "[...]" organ I instancji orzekł o odmowie wydania warunków zabudowy dla wnioskowanej działki. W uzasadnieniu powołał się na lokalizację oczka wodnego na działce nr "[...]" i obowiązywanie zakazu z § 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia. Podniósł też, że projekt decyzji został uzgodniony w zakresie ochrony przyrody z Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska (dalej jako: "RDOŚ"), który nie zajął stanowiska w terminie 21 dni od doręczenia wystąpienia o uzgodnienie.
W odwołaniu od tej decyzji M. S. zarzucił naruszenie ogólnych zasad postępowania administracyjnego, poprzez nienależyte wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy, a w konsekwencji naruszenie § 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia oraz art. 24 ust. 1 pkt 8 ustawy o ochronie przyrody, poprzez błędne przyjęcie, że wykopane z naruszeniem prawa budowlanego i prawa wodnego zagłębienie terenu, w którym zebrała się woda na działce nr "[...]" jest "innym zbiornikiem wodnym", objętym niniejszym zakazem. Zdaniem skarżącego niezgodnie z prawem administracyjnym organ I instancji przedłożył do uzgodnienia projekt decyzji odmownej. Podkreślił, że analizowany staw o powierzchni ok. 200 m2, położony na działce nr "[...]’, został sztucznie wykopany w latach 2010-2011 w celu uzyskania ziemi na sąsiednią działkę nr "[...]’. W wyniku czego powstało urządzenie wodne, które nie posiada linii brzegu. Staw pełni czasowo funkcję wodopoju dla zwierząt gospodarskich i zbiornika przeciwpożarowego. Odwołujący się podniósł, że wystąpił do RDOŚ o likwidację wodopoju.