Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Sędzia WSA Beata Jezielska Protokolant Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi spółki A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego I. oddala skargę; II. nakazuje zwrócić na rzecz spółki A kwotę 500 zł. (pięćset złotych) tytułem nadpłaconego wpisu sądowego;
Wnioskiem z dnia "[...]" Spółka A zwróciła się do Urzędu Miasta w "[...]" o wydanie decyzji lokalizacji dla inwestycji celu publicznego polegającej na budowie stacji bazowej telefonii cyfrowej sieci "[...]".
Po rozpatrzeniu wniosku Spółki A, decyzją z dnia "[...]", Nr "[...]", działający z upoważnienia Prezydenta "[...]" - Naczelnik Wydziału Architektury i Planowania Przestrzennego Urzędu Miejskiego w "[...]" ustalił lokalizację inwestycji celu publicznego polegającą na budowie stacji bazowej telefonii cyfrowej sieci "[...]" na istniejącym wolnostojącym maszcie antenowym znajdującym się w "[...]" przy "[...]", działka nr "[...]", obręb "[...]". Jako podstawę prawną orzeczenia wskazał art. 50 ust. 1 i art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003r. Nr 80, poz. 717 ze zm., dalej jako: u.p.z.p.) oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako: k.p.a.). Uzasadniając orzeczenie organ wskazał, że dla terenu objętego planowaną rozbudową sieci telekomunikacyjnej nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w związku z czym zaszła konieczność ustalenia warunków lokalizacji inwestycji w drodze odrębnej decyzji. Nadto wskazał, iż zamiar inwestora stanowi cel publiczny bowiem dotyczy urządzeń łączności publicznej.
Odwołanie od tej decyzji wniosła Spółka A w "[...]" żądając jej uchylenia. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie obowiązującego prawa w postaci przepisów o ochronie środowiska w obrębie Parku Krajobrazowego, naruszenie art. 7 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie, naruszenie interesu prawnego polegającego na nie sprawdzeniu inwestycji pod względem uciążliwości i szkodliwości dla środowiska, całkowite pominięcie okoliczności dotyczącej lokalizacji siedziby skarżącej w pobliżu planowanej inwestycji. Uzasadniając odwołanie wskazała, iż kwestionowana decyzja nie uwzględnia potrzeb ochrony środowiska, bowiem działka nr "[...]" znajduje się w bliskiej odległości od granic Parku Krajobrazowego w strefie chronionej tego parku. Ponadto wskazała, iż przy wydawaniu zaskarżonego orzeczenia zarówno interes skarżącej, jak i interes społeczny - w świetle przepisu art. 7 k.p.a. - został całkowicie zignorowany. Organ I instancji pominął bowiem okoliczność, że w pobliżu planowanej inwestycji znajduje się siedziba skarżącej, w której skarżąca prowadzi sklep, a nadto w pobliżu znajduje się hotel.
Po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia "[...]", Nr "[...]", Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 2 pkt 5, art. 50 ust. 1 i art. 54 u.p.z.p., utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu orzeczenia wskazało, że bezpodstawne są zarzuty odwołania dotyczące braku analizy oddziaływania inwestycji na środowisko bowiem, jak to wynika z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) przed uzyskaniem przez inwestora pozwolenia na budowę przeprowadzone zostanie postępowanie w sprawie oddziaływania inwestycji na środowisko. Nadto, zgodnie z art. 46 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006r. Nr 129, poz. 902 ze zm.) inwestor ma obowiązek uzyskania przed pozwoleniem na budowę decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, która to decyzja ocenia dopiero wpływ planowanej inwestycji na otoczenie. Wskazało ponadto, iż niezasadny jest również zarzut odwołania dotyczący naruszenia przez zaskarżoną decyzję przepisów ochrony przyrody poprzez umiejscowienie planowanej inwestycji w pobliżu Parku Krajobrazowego. W aktach sprawy znajduje się bowiem postanowienie Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody o uzgodnieniu w zakresie ochrony przyrody przedstawionego przez inwestora zamiaru budowy stacji telefonii komórkowej. Dodało również, że planowana budowa stacji bazowej telefonii komórkowej ma na celu zapewnienie nieokreślonej liczbie użytkowników dostępu usług ruchomej publicznej sieci telefonicznej - służy więc zaspokojeniu potrzeby powszechnej łączności publicznej wymienionej w art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami - dlatego należy do inwestycji celu publicznego.