Dnia 10 marca 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2016 roku sprawy ze skargi A. I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej A. I. kwotę 757 złotych (słownie: siedemset pięćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia 31 sierpnia 2015r. Prezydent Olsztyna ustalił na rzecz K. i T. K. warunki zabudowy dla inwestycji obejmującej przebudowę i zmianę sposobu użytkowania budynku pokoszarowego na dom pomocy społecznej na działce nr 30-6/8 przy ul. [...] w O.. W decyzji określono szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego, warunki zabudowy wynikające z przepisów odrębnych w zakresie wymagań ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków, warunki w zakresie infrastruktury technicznej, obsługi komunikacyjnej, wymagania dotyczące zakresu i formy projektu budowlanego, ochrony interesów osób trzecich, linie rozgraniczające teren inwestycji. W uzasadnieniu podano, że wniosek inwestora został sformułowany prawidłowo i po uzupełnieniu zawierał wszystkie niezbędne elementy, które określono w art. 52 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wskazano, że z przeprowadzonej analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu oraz analizy stanu faktycznego i prawnego wynika, że lokalizacja planowanego przedsięwzięcia spełnia wszystkie warunki określone wymaganiami art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i można dla niej ustalić warunki zabudowy.
Od decyzji tej odwołała się A. I., zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego, a także procedury. W piśmie uzupełniającym odwołanie wskazała, że organ pierwszej instancji dopuścił się naruszenia art. 59 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez wydanie decyzji o warunkach zabudowy między innymi dla inwestycji polegającej na przebudowie, mimo tego, że jak wynika z treści kwestionowanej decyzji, inwestycja polega również na budowie; naruszenia art. 61 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 61 ust. 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez przyjęcie, że warunek opisany w powołanych przepisach został spełniony mimo tego, że z treści decyzji faktycznie nie wynika, iż media są dostępne w budynku lub że zostały zagwarantowane, naruszenia § 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego poprzez ustalenie nieprzekraczalnej linii zabudowy w sprzeczności z obowiązującą linią zabudowy, która nie może zostać przekroczona; naruszenia § 7 rozporządzenia poprzez nieustalenie górnej wysokości elewacji frontowej dla projektowanej budowy. W związku z tym odwołująca się wniosła o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. Podniesiono, że planowana inwestycja została określona jako przebudowa i zmiana sposobu użytkowania. W ramach przebudowy nie istnieje jednak możliwość sytuowania innych obiektów budowlanych. Mimo tego organ wskazał, że ma powstać nowy budynek. Zarzucono, że z treści decyzji nie wynika jakoby istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego, bowiem w decyzji nie powołano się na decyzje przyłączeniowe lub promesy dostawców poszczególnych mediów. Podniesiono, że w zakresie obsługi komunikacyjnej organ ustalił, że miejsca postojowe mają być w bliżej nie określonej ilości zlokalizowane na przeznaczonej do modernizacji zatoce postojowej, jednakże pod warunkiem posiadania prawa dysponowania gruntem. Takie rozstrzygnięcie powoduje, że w przypadku kiedy inwestor nie będzie miał prawa dysponowania terenem innego podmiotu, miejsca postojowe nie zostaną zrealizowane, co oznacza że organ nie określił warunków w zakresie obsługi komunikacyjnej. Podniesiono ponadto, że do wniosku o ustalenie warunków zabudowy winna być załączona mapa w odpowiedniej skali, co wynika z art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a załączone do decyzji mapy nie zawierają w ogóle skali, stąd nie wiadomo, czy powołany przepis nie został naruszony. Ponadto analiza w części opisowej odnosi się do przebudowy i zmiany sposobu użytkowania budynku koszarowego na obiekt hotelowy, a lakoniczność analizy nie pozwala przy w jakikolwiek sposób odnieść się do poczynionych przez organ ustaleń, co świadczy o wadliwym jej przygotowaniu.