Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant referent Marta Kudła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Wojewody z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie pozwolenia na budowę oddala skargę.
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że wnioskiem z dnia 1 lipca 2014 r. pełnomocnik spółki A wystąpił do Starosty o zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej sieci A w miejscowości A, gm. A, na dz. nr "[...]".
Decyzją z dnia "[...]" Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę ww. stacji bazowej telefonii komórkowej sieci A.
Na skutek rozpoznania odwołania pozostałych stron postępowania, Wojewoda decyzją z dnia "[...]" uchylił decyzję Starosty i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
Skargę na ww. decyzję wywiodła spółka A.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2015 r., sygn. akt II SA/Ol 38/15 uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody oraz przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi II instancji.
Następnie Wojewoda decyzją z dnia "[...]" utrzymał w mocy decyzję Starosty z dnia "[...]".
Wojewoda w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji stwierdził m.in., że planowana inwestycja jest zgodna z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Przywołał także postanowienie Wójta Gminy z 22 sierpnia 2014 r. o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wydania dla spornej inwestycji decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia polegającego na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej.
Skargę na ww. decyzję wywiódł M. K., wnosząc o uchylenie decyzji zapadłych w obydwu instancjach.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SA/Ol 1318/15 uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody oraz przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi II instancji.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał m. in., że przy rozpoznaniu sprawy organ II instancji zupełnie pominął przepisy ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U z 2015r., poz. 880).
Tymczasem jak już wspomniano wyżej, możliwość zlokalizowania przedmiotowej inwestycji powinna być analizowana przez pryzmat i z uwzględnieniem wspomnianych przepisów ww. ustawy szczególnej. Tym samym wydanie przez Wójta Gminy postanowienia z dnia 22 sierpnia 2014 r. o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wydania spółce A decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla rzeczonej inwestycji, z uwagi, że inwestycja ta nie będzie znacząco oddziaływać na środowisko, nie oznacza zwolnienia organów z obowiązku przeanalizowania możliwości lokalizacji spornej inwestycji na terenach przeznaczonych w planie pod zabudowę mieszkaniową w myśl przepisów ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Ustawa ta, jak wskazano wyżej, zezwala na lokalizowanie na takim terenie inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, ale tylko o nieznacznym oddziaływaniu. Z uzasadnienia decyzji dokładnie nie wynika też, czy sporna stacja ma się znaleźć na terenie oznaczonym w planie symbolem "[...]". Z decyzji wynika tylko, że działka nr "[...]" objęta jest zapisami planu oznaczonymi symbolem "[...]". Jest to o tyle istotne, że teren "[...]" dotyczy zabudowy zagrodowej i mieszkaniowej. W związku z powyższym organ winien odnieść te zapisy planu dotyczące terenu "[...]" do art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 7 maja 2010 r.