Dnia 15 lutego 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie Sędzia WSA Adam Matuszak Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Protokolant Specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2011 roku sprawy ze skargi D. D. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie choroby zawodowej - oddala skargę.
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że decyzją z dnia "[...]" Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny po rozpoznaniu zgłoszenia choroby zawodowej u D. D. nie stwierdził u wymienionej przewlekłej choroby zawodowej układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy. W uzasadnieniu wskazano, iż Poradnia Chorób Zawodowych przy Wojewódzkim Zespole Medycyny Przemysłowej na podstawie analizy całości zebranej dokumentacji medycznej oraz w oparciu o wyniki przeprowadzonych badań konsultacyjnych (neurologicznych, ortopedycznych) i badań dodatkowych rozpoznała chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, dyskopatię, śladowy zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego oraz zawroty głowy
(w wywiadzie). Jednakże rozpoznane schorzenia nie znajdują się w obowiązującym wykazie chorób zawodowych, a charakter pracy jaką wykonywała D. D. nie stwarzał ryzyka powstania przewlekłej choroby układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy.
Po rozpatrzeniu odwołania D. D. od ww. rozstrzygnięcia, decyzją z dnia "[...]" Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu wskazano, iż zainteresowana była badana przez jednostki uprawnione do orzekania w sprawie chorób zawodowych zarówno I, jak i II stopnia. W obu przypadkach stwierdzono, iż brak jest podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Podkreślono, iż rozpoznane u D. D. schorzenia nie zostały wymienione w wykazie przewlekłych chorób układu ruchu wywołanych sposobem wykonywania pracy, zawartym w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009r.
w sprawie chorób zawodowych pod pozycją 19.
Skargę na decyzję organu II instancji wywiodła D. D.. Po jej rozpatrzeniu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 13 kwietnia 2010r., sygn. akt II SA/Ol 1076/09 uchylił zaskarżoną decyzję. Sąd zobowiązał organ do ustalenia, czy przedłożone przez skarżącą wyniki badań mogą mieć wpływ na stwierdzenie istnienia bądź braku istnienia choroby zawodowej. Wskazał przy tym, iż organ administracji nie ma wiedzy specjalistycznej i nie może dokonać samodzielnej oceny dokumentacji lekarskiej. Oznacza to, że ustalenie jednego z ważnych elementów zaliczenia schorzenia do choroby zawodowej uzależnione jest od treści orzeczenia lekarskiego wydanego przez specjalistyczną jednostkę orzeczniczą. Orzeczenie takie, co wynika z mechanizmu postępowania w sprawie chorób zawodowych, stanowi jedyny wiarygodny środek dowodowy służący stwierdzeniu choroby zawodowej, jeśli nie budzi wątpliwości w świetle pozostałych dowodów. Podkreślono, że organ winien zwrócić się do właściwej jednostki orzeczniczej o zajęcie stanowiska co do wyników badań specjalistycznych przedłożonych przez skarżącą. Dopiero wyjaśnienie tych okoliczności pozwoli na podjęcie stosownego rozstrzygnięcia przez organ odwoławczy.