Pozwolenie wodnoprawne o jakim mowa z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ określa zasady korzystania z wód wykraczające poza korzystanie powszechne lub zwykłe oraz warunki wykonywania urządzeń wodnych. Jest to swego rodzaju opinia niezbędna przy wydaniu pozwolenia na budowę, w której uprawniony organ wypowiada się co do szczególnych wymagań związanych z potrzebą ochrony terenów bądź rodzaju działalności objętych ustawą Prawo wodne.
Takie uzgodnienie jest jednym z elementów jakie organ nadzoru budowlanego rozważa przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę, a które są szczegółowo określone w art. 32-35 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2001 r. sprawy ze skargi Jana P. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w L. z dnia 10 lipca 2000 r. (...) w przedmiocie nakazania rozbiórki budowli - oddala skargę.
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w L. decyzją (...) z dnia 10 lipca 2000 r. wydaną na podstawie art. 138 par. 1 Kpa po rozpatrzeniu odwołania Jana P., utrzymał decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w T. L. z dnia 25 maja 2000 r., (...) nakazującej Janowi P. rozbiórkę samowolnie zrealizowanego zbiornika wodnego o powierzchni około 180 m2 oraz przywrócenie terenu do stanu pierwotnego.
Z ustaleń w sprawie wynika, że Jan P. jesienią 1999 r. wykonał na swojej działce położonej w B. przy ul. C. 62 zbiornik wodny /staw/ o wymiarach ok. 21,00 m x 10,00 m z odprowadzeniem i poborem wody z rzeki K. Inwestor nie dopełnił obowiązku zgłoszenia zamiaru wykonania stawu w organie administracji architektoniczno-budowlanej. Organ I instancji działając w oparciu o art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nakazał inwestorowi rozbiórkę ww. urządzenia melioracyjnego. Od powyższej decyzji odwołał się Jan P., który wnosił o uchylenie decyzji PINB podnosząc, że zbiornik wodny wykonał na własnej działce za zgodą sąsiadów celem uporządkowania podmokłego terenu. W ocenie skarżącego zakres wykonanych przez niego robót nie wymaga pozwolenia na budowę.
Rozpoznając odwołanie Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w L. podzielił ustalenia i wniosku zaskarżonej decyzji. Stwierdził, że wykonane przez Jana P. urządzenie melioracyjne /staw/ należy do melioracji wodnych szczegółowych, zaś w świetle z art. 30 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 29 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, prowadzenie robót budowlanych polegających na wykonaniu i remoncie urządzeń melioracji wodnych szczegółowych, poza obszarami parków narodowych, rezerwatów przyrody i parków krajobrazowych oraz ich otulin, wymaga zgłoszenia do właściwego organu.
Konsekwencją wykonania przedmiotowego stawu bez wymaganego prawem zgłoszenia jest obowiązek nakazania przez organ nadzoru budowlanego rozbiórki /zasypania/ stawu na podstawie art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. W przypadku spełnienia przesłanek art. 48 jego stosowanie jest obligatoryjne i nie zależy od uznania organu administracji, stąd ani konieczność zmeliorowania posesji ani nieznajomość prawa przez inwestora nie stanowią okoliczności wykluczających nakazanie rozbiórki obiektu.
Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożył Jan P., który wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji jako krzywdzącej go. Skarżący podnosił, iż wykonany przez niego mały zbiornik wody poprawił estetykę terenu i pozytywnie oddziałowuje na sąsiednie grunty pozbawiając je nadmiaru wilgoci. Zbiornik wykonany na działce przyzagrodowej nie był zaliczony do melioracji wodnych szczegółowych przez uprawniony do tego Wojewódzki Zarząd Melioracji Urządzeń Wodnych w L., a zatem na jego realizację nie jest - zdaniem skarżącego - wymagane zgłoszenie budowlane, a jedynie pozwolenia przewidziane w ustawie prawo wodne.