Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędzia SO del. Iwona Tchórzewska, Protokolant Starszy referent Agata Jakimiuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 listopada 2012 r. sprawy ze skargi J. Ś. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie zwrotu nieruchomości oddala skargę.
D. Ś., J. Ś. i M. W., umową sprzedaży z dnia 15 marca 1989 r., Rep. A Nr 2360/89 zbyli na rzecz Skarbu Państwa nieruchomość oznaczoną jako działki nr 147/3 i nr 147/4 w związku z planowaną budową szkoły podstawowej z salą gimnastyczną i zespołem kulturalno-żywieniowym na tym terenie. Starosta decyzją z dnia [...], nr [...], orzekł o zwrocie na rzecz wnioskodawców: D. Ś. w udziale 4/6 części, M. W. i J. Ś. w udziale po 1/6 części każdy, nieruchomości oznaczonej ww. działki stanowiące własność Gminy Miejskiej. Od decyzji tej odwołali się D. Ś., M. W. i J. Ś. W dniu 12 września 2006 r. wpłynęły do organu odwoławczego pisma skarżących o cofnięciu złożonych odwołań. Wojewoda, decyzją z dnia [...], nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję w całości i umorzył postępowanie I instancji. W uzasadnieniu tej decyzji organ odwoławczy przytoczył treść art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, który precyzyjnie określa krąg podmiotów, które mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, a więc mają czynną legitymację procesową w postępowaniu administracyjnym w sprawie, której przedmiotem jest zwrot nieruchomości tj. poprzedni właściciel wywłaszczonej nieruchomości lub jego spadkobierca. Wskazał także na przepisy, które odnoszą się do przedmiotowego zakresu nieruchomości podlegających zwrotowi na zasadach i w trybie określonym w art. 136 ust. 3 i 4 oraz art. 216 cyt. ustawy. Ponadto organ podniósł, że w jego ocenie, umowa sprzedaży zawarta dnia 15 marca 1989 r. Rep. A nr 2360/89 pomiędzy D. Ś., M. W. i J. Ś., a Skarbem Państwa, na podstawie której zbyli oni na rzecz Skarbu Państwa działki nr 147/3 i nr 147/4, jest taką samą umową, jak każda inna tego rodzaju umowa i znajdują do niej zastosowanie przepisy prawa cywilnego, regulujące daną kategorię umowy, a Skarb Państwa korzysta z takiej samej ochrony przewidzianej tymi przepisami jak każdy inny podmiot. Nie można więc, jak to uczynił organ I instancji, uznać, że umowa ta spowodowała nabycie przedmiotowych nieruchomości na podstawie ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 ze zm.). Tym samym przedmiotowe nieruchomości zbyte na rzecz Skarbu Państwa na podstawie umowy cywilno prawnej nie podlegają zwrotowi na rzecz byłych właścicieli nieruchomości na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. W związku z tym zaskarżona decyzja została wydana z rażącym naruszeniem art. 136 ust. 3, w związku z art. 216 ust. 2 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami i dlatego też organ I instancji zobligowany był do wydania decyzji na niekorzyść stron odwołujących się tj. i uchylić zaskarżoną decyzję w całości i umorzyć postępowanie organu I instancji. Z tego też powodu organ odwoławczy nie uwzględnił cofnięcia złożonych odwołań, gdyż prowadziłoby to do utrzymania w mocy decyzji naruszającej prawo (art. 137 kpa).