Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak Protokolant Specjalista Beata Basak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu [...] lutego 2020 r. sprawy ze skargi M. K., A. B., W. P., M. K. i D. M. na uchwałę Rady Miasta Świdnik z dnia 15 lipca 2019 r., Nr XI/161/2019 w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta Świdnik - rejon Brzeziny Kalina obszar B oddala skargę
M. K. występujący także w imieniu: A. B., W. P., M. K. i D. M. wniósł skargę na uchwałę Rady Miasta [...] [...] z dnia [...] lipca 2019 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta [...] rejon B. K., obszar B ([...]) w części dotyczącej zmiany warunków zabudowy działek nr [...] oraz działki nr [...] położonych na obszarze [...] i [...] zaskarżonego planu miejscowego.
Skarżący wyjaśnił, że zabudowa realizowana w oparciu o ustalenia zmiany planu na działkach nr: [...], [...], [...] budynkami wielorodzinnymi o wysokości do 13 m, a także budynkiem usługowym o wysokości do 12 m w bliskiej odległości od działek skarżących spowoduje ograniczenie prawa własności dla działek nr [...] poprzez: znaczny spadek wartości i atrakcyjności nieruchomości, zacienienie posesji, ograniczenie prawa do spokojnego wypoczynku, utratę prywatności, przekroczenie przeciętnej miary, brak możliwości pełni wykorzystania posesji w celach rekreacyjno-wypoczynkowych, brak możliwości przydomowych upraw ogrodowych, utratę widoku, zmniejszenie przepływu powietrza, wzrost imisji pośrednich, wzrost emisji hałasu, wzrost emisji wibracji, wzrost niebezpieczeństwa poprzez znaczne zwiększenie ruchu ulicznego, zaburzenie zasad dobrosąsiedztwa, zanieczyszczenie środowiska poprzez dopuszczenie stosowania zbiorników bezodpływowych, zagrożenie gatunku chronionego-chomika europejskiego występującego na tym terenie.
W przekonaniu skarżącego, w zaskarżonej uchwale doszło do braku uwzględnienia unormowań ustawowych w kontekście konstytucyjnej zasady proporcjonalności (naruszenie art. 31 ust.3 Konstytucji) i ochrony prawa własności (art. 64 ust.3 Konstytucji). Ponadto skarżący podniósł, że przy uchwalaniu zmiany planu doszło do naruszenia art. 17 ust. 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez brak uzyskania opinii Gminnej Komisji Architektoniczno-Urbanistycznej.
W dalszej części skargi, skarżący podniósł, że przed uchwaleniem zmiany planu, działki o nr [...] i [...] były przeznaczone tylko na zabudowę jednorodzinną, co było dla ich właścicieli decydującym powodem ich zakupu oraz zamieszkania na tym terenie. Skarżący, których działki nie są zabudowane, zadeklarowali w skardze, że zamierzają je wykorzystać pod zabudowę jednorodzinną. Wnoszący skargę wyjaśnił, że wysokie budynki wielorodzinne, w bezpośrednim sąsiedztwie budynków niskich jednorodzinnych, zaburzą harmonię terenu i relacje sąsiedzkie, a wymagania kompozycyjno-estetyczne zostaną drastycznie naruszone. Zgodnie z wymaganiem właściciela działek o nr [...] i prezentacją dewelopera, budynki wielorodzinne będą miały 13 m wysokości i płaskie dachy, natomiast sąsiednie budynki jednorodzinne mają 8 m wysokości z dachami ostrymi, wielospadowymi.
Skarżący stwierdził także, że interes i potrzeby lokalnej społeczności, przy uchwalaniu zmiany planu nie zostały uwzględnione, z tego względu, że 120 wniosków złożonych przez lokalną społeczność sąsiadującą z obszarem, którego dotyczy zmiana planu ([...]), zawierających około 700 uwag odnośnie zmniejszenia dopuszczalnych parametrów zabudowy wielorodzinnej na terenie objętym zmianą planu, zostało ostatecznie odrzuconych. Zarzucił również, że potrzeby lokalnej społeczności zostały zignorowane poprzez ustalenie, że na obszarze objętym zmianą planu dopuszczone jest pozostawienie 1 miejsca parkingowego na 1 lokal mieszkalny, pomimo znacznego zatłoczenia miasta i wielu wniosków o przynajmniej 1,2 miejsca parkingowego na lokal.