Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędziowie Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak (sprawozdawca), Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Sekretarz sądowy Agata Jakimiuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 marca 2019 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej ustalenia warunków zabudowy oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] r., nr [...] - po rozpatrzeniu wniosku M. W.
o stwierdzenie nieważności decyzji Wójta Gminy N. D. nr [...] z dnia [...] r., znak: [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku gospodarczego o powierzchni zabudowy do 130 m2 w ramach tworzonego siedliska rolniczego w zabudowie zagrodowej na działkach ewidencyjnych nr [...] i [...] w miejscowości S. D., w gminie N. D. na podstawie art. 158 § 1 w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 oraz w art. 157 § 1 i 2 Kodeksu postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, dalej jako k.p.a.) - odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy N. D. nr [...] z dnia [...] r., znak: [...]
W uzasadnieniu decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało na następujące ustalenia faktyczne i prawne.
We wniosku o stwierdzenie nieważności powyżej opisanej decyzji Wójta Gminy N. D. nr [...] z dnia [...] r. M. W. wskazała, że powyższą decyzją Wójt Gminy N. D. ustalił warunki zabudowy obejmujące m.in. usytuowanie budynku gospodarczego, zgodne z § 12 ust. 2 ust. 6 i ust. 7 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia [...] r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015r., poz. 1422), dalej jako: rozporządzenie w sprawie warunków technicznych. W decyzji dopuszczono również usytuowanie budynku gospodarczego dłuższym bokiem budynku w granicy pomiędzy działkami ew. nr [...] i [...] wewnątrz obszaru ograniczonego nieprzekraczalnymi liniami zabudowy zgodnie z załącznikiem graficznym nr [...], mając na względzie § 12 ust. 4 w/w rozporządzenia. Równocześnie wnioskodawczyni podniosła, że decyzją z dnia [...] r., znak: [...] Starosta L. odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia jej pozwolenia na budowę budynku gospodarczego na działkach nr [...] i [...] w miejscowości S. D., w gminie N. D.. Przytaczając treść uzasadnienia decyzji Starosty L., wnioskodawczyni podkreśliła stwierdzenie organu budowlanego, że z dokumentacji złożonej w sprawie wynika, że inwestor złożył wniosek w sprawie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania [...] r. i uzyskał decyzję w dniu [...] r., w związku z czym brak jest podstaw do zastosowania § 12 ust. 2 w brzmieniu obowiązującym do końca 2017 r. Zdaniem wnioskodawczyni powyższe stwierdzenie oznacza, iż wydając decyzję z dnia [...] r. Wójt Gminy N. D. dopuścił się rażącego naruszenia prawa, gdyż zaskarżoną decyzję oparł na nieobowiązujących od 6 miesięcy przepisach prawa. Wyjaśniła przy tym, że od dnia [...] r. stan prawny uległ zmianie w ten sposób, iż regulacja § 12 ust. 2 w/w rozporządzenia nie przewiduje już możliwości sytuowania budynku (w przypadkach wskazanych w § 12 ust. 1 pkt 2 tegoż aktu prawnego) w odległości 1,5 m od granicy lub bezpośrednio przy tej granicy, jeżeli wynika to z ustaleń decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a jedynie, gdy taka możliwość wynika z ustaleń planu miejscowego. Tym samym - w ocenie wnioskodawczyni - organ I instancji nie mógł wskazywać przepisu § 12 ust. 2 rozporządzenia, jako podstawy lokalizowania budynku bezpośrednio przy granicy działki sąsiedniej. Ponadto, jak wywodzi wnioskodawczyni, gdyby organ administracji wydał decyzję w oparciu o stan prawny istniejący w chwili jej wydania, nie miałby możliwości wydania decyzji o treści, jaką ma zaskarżona decyzja, przedstawione zaś powyżej działanie organu administracji stanowi rażące naruszenie prawa.