Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Sidor, Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec (sprawozdawca),, Sędzia WSA Ewa Ibrom, Protokolant Referent stażysta Joanna Stadnik, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 listopada 2008 r. sprawy ze skargi A. i J. małżonków W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]. nr rep. [...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wójta Gminy z dnia [...]. nr [...] II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz A. i J. małżonków W. kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 3 czerwca 2008 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez A. i J. W. od decyzji wydanej przez Wójta Gminy z dnia 7 kwietnia 2008 r. znak [...], którą ustalono jednorazową opłatę w wysokości 781,20 zł z tytułu wzrostu wartości zbytych nieruchomości na podstawie umowy darowizny (działki nr [...] i [...] o łącznej powierzchni 0,0651 ha położonych we wsi S.), powstałą na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji Kolegium podało, iż w związku z uchwaleniem planu zagospodarowania przestrzennego we wsiach S. i G. nad jeziorem S. oraz zbyciem aktem notarialnym z dnia 27 sierpnia 2007 r. działek oznaczonych numerami [...] i [...] położonych na obszarze objętym nowym planem zagospodarowania przestrzennego, z dniem 7 stycznia 2008 r., Wójt Gminy wszczął postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości zbytych nieruchomości.
Decyzją z dnia 7 kwietnia 2008 r. Wójt Gminy ustalił jednorazową opłatę w wysokości 781,20 zł z tytułu wzrostu wartości zbytych nieruchomości nr [...] i [...].
Od decyzji tej odwołali się A. i J. W. zarzucając organowi I instancji niewłaściwą interpretację pojęcia "zbycie nieruchomości". Zdaniem strony odwołującej się, przez pojęcie "zbycia" należy rozumieć czynność prawną wzajemną i odpłatną, na podstawie której następuje przeniesienie prawa własności nieruchomości. Dlatego też, bez znaczenia jest dla wymierzenia opłaty fakt wzrostu wartości nieruchomości w wyniku uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast ma znaczenie jej zbycie, w wyniku którego sprzedający odniósł wymierne korzyści w wyniku zmiany wartości przed i po uchwaleniu planu.
Strona wskazała na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 października 2000 r., OPK 16/00, w podobnej sprawie.
Rozpatrując odwołanie, Kolegium dokonało analizy art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), który jest podstawą prawną do wymierzenia opłaty planistycznej.
W ocenie organu orzekającego, podstawową kwestią w rozpatrywanej sprawie jest określenie czy umowa darowizny mieści się w pojęciu "zbycia" użytym w art. 36 wyżej cytowanej ustawy. W ustawie tej, brak jest bowiem definicji legalnej, która pozwoliłaby na jednoznaczne zdefiniowanie pojęcia "zbycie". W związku z powyższym dla określenia tego pojęcia należy wesprzeć się wykładnią przepisu.
Kierując się wykładnią celowościową, której celem jest interpretacja przepisów prawa w taki sposób, aby osiągnąć cel ustanowiony przez ustawodawcę, należy stwierdzić, że przepisy ustawy w brzmieniu aktualnie obowiązującym (z wyjątkiem art. 37 ust. 1 ustawy, który obok "zbycia" posługuje się pojęciem "sprzedaż", co przyjęło się traktować jako niewątpliwy błąd ustawodawcy), jednomyślnie odnoszą się do pojęcia "zbycie". Celem ustawodawcy było doprowadzenie do poszerzenia katalogu zdarzeń prawnych objętych regulacją przedmiotowych przepisów (dotyczących wzrostu lub spadku wartości nieruchomości wskutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego).