Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc - Malec (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos - Janusz Asesor sądowy Brygida Myszyńska - Guziur po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 1 marca 2022 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2021r., znak: [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...]., znak: [...]. [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu odwołania K. K. reprezentowanego przez ra M. utrzymało w mocy decyzję wydaną Wójta Gminy Z. z dnia [...] roku. znak: [...] orzekającą o odmowie przyznania stronie świadczenia pielęgnacyjnego wnioskowanego na matkę L. K.
W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że w dniu [...] r. do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Z. wpłynął wniosek K. K. o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką L. K.. Wniosek ten został złożony przez ustanowionego przez stronę pełnomocnika ra M.. Do wniosku załączona została uwierzytelniona kopia orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy KRUS z dnia 9 czerwca 2000 r. nr [...] na podstawie którego uznano, że L. K. jest na stałe niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym oraz niezdolna do samodzielnej egzystencji od 1 czerwca 2000 r. Tym samym zgodnie z art. 21 lit. e ustawy o świadczeniach rodzinnych niepełnosprawna posiada znaczny stopień niepełnosprawności.
Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Wójt Gminy Z. odmówił wnioskodawcy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego wskazując jako podstawę art. 17 ust 1 pkt 4 u.ś.r. W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia organ I instancji powołał się także na niespełnienie warunku określonego w art. 17 ust. 1b ustawy , wskazując, że niezdolność do samodzielnej egzystencji u L. K. powstała 1 czerwca 2000 r., tj. w wieku 73 lat.
Ponadto organ wskazał, że nie uchylił obowiązującej decyzji ustalającej K. K. prawo do zasiłku dla opiekuna i nie wstrzymał wypłaty tego świadczenia, mając na uwadze sformułowanie wniosku złożonego przez pełnomocnika. Przesłanki te były powodem wydania decyzji odmownej.
W odwołaniu od tej decyzji pełnomocnik wniósł o jej uchylenie i bezpośrednie przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego odwołującemu.
Po rozpatrzeniu materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie oraz zarzutów odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze przytoczyło treść art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111 z późn.zm.), dalej jako: "u.ś.r.".
Wskazało, że jednym z warunków przyznania świadczenia pielęgnacyjnego przewidzianych w art. 17 ust. 5 pkt 5 ustawy jest to, aby osobie ubiegającej się o jego przyznanie nie zostało już wcześniej ustalone - w związku ze sprawowaniem opieki nad tą samą osobą - prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego, prawo do świadczenia pielęgnacyjnego lub prawo do zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekuna.
Kolejnym z warunków przyznania świadczenia pielęgnacyjnego przewidzianym w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy jest to, aby osoba ubiegająca się o jego przyznanie nie podejmowała lub zrezygnowała z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Kolegium wskazało, że z akt niniejszej sprawy wynika, że pełnomocnik K. K. wystąpił z wnioskiem o przyznanie mu świadczenia pielęgnacyjnego, w związku z opieką nad niepełnosprawną matką L. K., która dysponuje orzeczeniem Lekarza Rzeczoznawcy KRUS z dnia 9 czerwca 2000r. nr [...], w którym stwierdzono, że jest na stałe niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym oraz niezdolna do samodzielnej egzystencji od 1 czerwca 2000 r., co oznacza, że niezdolność ta powstała w wieku 73 lat.