Treść 46 ust. 2 specustawy telekomunikacyjnej jest stosunkowo jednoznaczna. Po pierwsze wynika z niego, że regulacja ta ma zastosowanie wtedy, gdy inwestycja celu publicznego z zakresu łączności publicznej nie jest umieszczona w planie miejscowym. Po drugie brak umieszczenia w planie miejscowym lokalizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej umożliwia lokalizowanie takiej inwestycji po spełnieniu dwóch warunków: braku naruszenia ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń oraz braku sprzeczności z określonym w planie przeznaczeniem terenu.
W kwestii oceny przesłanki braku sprzeczności inwestycji z określonym w planie przeznaczeniem terenu podstawowe znaczenie ma treść zdania drugiego art. 46 ust. 2 u.w.r.u.s.t., który stanowi, że przeznaczenie terenu na cele zabudowy wielorodzinnej, rolnicze, leśne, usługowe lub produkcyjne nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, a przeznaczenie terenu na cele zabudowy jednorodzinnej nie jest sprzeczne z lokalizacją infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu. Z art. 46 ust. 2 zdanie drugie u.w.r.u.s.t. wynika, że przeznaczenie terenu na cele rolnicze nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej. Skoro w przepisie rangi ustawowej przesądzono, że przeznaczenie terenu na cele rolnicze nie może zostać uznane za sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej to z powyższego wywieść należy wniosek, że sam fakt przeznaczenia w planie miejscowym gruntów na cele rolnicze nie wyłącza możliwości lokalizowania takiej inwestycji. Powyższe oznacza, że realizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej na terenach przeznaczonych na cele rolnicze nie wymaga uprzedniej zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i zgody właściwego ministra. W konsekwencji też również wydanie decyzji o wyłączeniu z produkcji rolniczej gruntów, na których ma zostać posadowiona taka inwestycja nie wymaga uprzedniej zmiany przeznaczenia gruntów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
Skoro w art. 46 ust. 2 zdanie drugie u.w.r.u.s.t. przesądzono, że przeznaczenie terenu na cele rolnicze nie może zostać uznane za sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej to nakaz taki odnieść należy także do tych ograniczeń i zakazów, które wywodzone są bezpośrednio z faktu przeznaczenia w planie miejscowym danego terenu na cele rolnicze. W konsekwencji też nie można uznać, że inwestycja narusza zakazy i ograniczenia ustanowione w planie miejscowym, czy też w ustawie o ochronie gruntów rolnych i leśnych, jeżeli obostrzenia te wynikają wyłącznie z faktu przeznaczenia terenu na cele rolnicze i braku formalnej zmiany przeznaczenia terenu w trybie art. 7 u.o.g.r.l.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Czaja Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza (sprawozdawca), Asesor sądowy Jerzy Parchomiuk Protokolant Starszy inspektor sądowy Jolanta Sikora po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie wyłączenia gruntów rolnych z produkcji I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Starosty L. z dnia [...] r., znak: [...]; II. zasądza na rzecz skarżącej [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. od Samorządowego Kolegium Odwoławczego kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania [...] Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej także jako: "wnioskodawczyni" lub "skarżąca"), utrzymało w mocy decyzję Starosty L. z dnia [...] r., znak [...] odmawiającą wyłączenia z produkcji rolniczej gruntu rolnego o pow. [...] ha, stanowiącego część działki nr [...] i nr [...], sklasyfikowanego w klasie bonitacyjnej RIIIa, położonego w miejscowości Z. T., z przeznaczeniem pod budowę stacji bazowej telefonii komórkowej [...] wraz z wewnętrzną linią zasilającą oraz dojazdu do planowanej stacji, jako gruntu nieobjętego zgodą na zmianę przeznaczenia na cele nierolnicze w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w sprawie, której stan faktyczny przedstawia się następująco:
W dniu 1 kwietnia 2019 r. [...] Sp. z o. o. wystąpiła do Starostwa z wnioskiem o wydanie decyzji zezwalającej na wyłączenie z produkcji rolniczej gruntu, położonego w miejscowości Z. T., gm. K., stanowiącego część działki nr [...] o powierzchni [...] ha w klasie RIIIa, z przeznaczeniem pod budowę stacji bazowej (trwałe wyłączenie) oraz część działki nr [...] o powierzchni [...] ha w klasie RIIIa, z przeznaczeniem pod dojazd do budowy stacji bazowej (wyłączenie czasowe).
W trakcie prowadzonego postępowania ustalono, że grunt stanowiący części działek nr: [...] i [...] przeznaczony pod budowę stacji bazowej i drogi dojazdowej sklasyfikowany jest w klasie bonitacyjnej RIIIa, a więc podlega działaniu ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych w zakresie wyłączenia z produkcji rolniczej. Natomiast zgodnie z kserokopią wypisu i wyrysu z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy K. działka nr [...], położona w miejscowości Z. T., przeznaczona jest pod RP - tereny rolne bez prawa zabudowy, z czego wynika, że w/w grunt, stanowiący działkę nr [...], nie jest objęty zgodą na zmianę przeznaczenia na cele nierolnicze.
Organ pierwszej instancji, odwołując się do przepisów art. 7 i 11 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, stwierdził, że brak zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze w obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wyklucza możliwość wydania decyzji zezwalającej na wyłączenie z produkcji rolniczej gruntu prze-znaczonego pod planowaną inwestycję. W świetle przepisów ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych nie ma możliwości zezwolenia na wyłączenie z produkcji rolnej gruntu rolnego, jeżeli miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie przewiduje takiej możliwości.
Odnosząc się art. 46 ust. 1 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych organ pierwszej instancji wskazał, że przepis ten mówi także o tym, że inwestycja taka musi być zgodna z przepisami odrębnymi. Zdaniem organu przepisem takim jest ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz zawarte w niej regulacje. Co prawda art. 56 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych zawiera zapis dotyczący wyłączenia stosowania ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, jednak dotyczy on wyłącznie decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, a zatem nie ma zastosowania w niniejszym przypadku. Gdyby ustawodawca miał taką wolę niewątpliwie zostałaby ona zawarta w przepisie prawa, tak jak ma to miejsce m.in. w ustawie o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych.